Die ouwe
Mijn opa is 78 jaar oud en loopt nog elke dag op de tuun (de tuin). Daar is hij asperges aan het poten of pompoenen aan het oogsten. Seizoensgebonden is hij altijd bezig. Hij doet dit niet alleen. Mijn oma skarrelt ook altijd rond (bezig zijn). Ze maakt bosjes bloemen, potjes jam en de lekkerste appeltaart. De tuun ligt in Den Burg, dus de familie komt regelmatig even om een bakkie (een kopje koffie komen drinken). Die ouwe (opa) en oma vinden dat alleen maar gezellig. In de winter zitten die ouwe en oma in Portugal. Dan groeit er toch weinig op de tuun en de temperatuur is daar tenminste lekker warm. Zo gaat alles z'n gangetje. Alleen de laatste tijd ging het rooien van de irrepels (aardappels) niet zo snel meer. Overal op de tuun stonden witte plastic stoeltjes verspreid zodat die ouwe tenminste even kon uutruste (op adem komen). Hij liep niet zo snel meer en eigenlijk werd het oogsten hem wat te swéér (zwaar). Met het gevolg dat daarna de halve familie op de tuun zelf de piepers (aardappels) stond te rooien, zodat die ouwe tenminste even rustig kon gaan zitten. De conditie van die ouwe was wel erg hard achteruit gegaan en gelukkig werd daar een reden voor gevonden. Die ouwe moest onder het mes voor een omleiding aan zijn hart. Een bypassoperatie. Zijn kransslagaders waren te nauw geworden en dat zorgde voor de vermoeiingen. Afgelopen maandag was het zo ver. Daar lag hij dan, in zijn operatiejurk in het ziekehuus (ziekenhuis), te wachten op wat ging komen. Die ouwe ging onder narcose en in de tussentijd hield de rest van de familie elkaar op de hoogte over whatsapp (social-media). 18.30uur: berichtje van mijn tante: de operatie was geslaagd. Hij had vier bypasses gekregen en alles was goed gegaan. De volgende dag kregen we een foto met daarop een alweer lachende opa. Daar laggie dan, in z'n ziekehuusbed (ziekenhuisbed) met zijn slangetjes en morfine. Maar hij is sterk. Eind van de week mag hij worden overgeplaatst naar het Gemini. En tegen de tijd dat de peultjes weer de grond in mogen loopt die ouwe alweer te rennen over de tuun.
Katja Schraag