'Extravagante lijkt er weer wat vanaf te zijn'
Als Kamerlid deed Francine Giskes vroeger ook mee aan de traditionele hoedjesdragerij van Kamerleden op Prinsjesdag, maar met reserves. Tot haar geruststelling lijkt het extravagante van de hoedjes er inmiddels weer wat vanaf te zijn.
Het was één van de dingen die burgemeester Giskes dinsdagmiddag voorbij liet komen tijdens de HoedenRede die zij speciaal ter gelegenheid van de door Els Drijver en Ina Schrama georganiseerde Texelse Hoedendag uitsprak. Circa 55 Texelaars waren daarvoor aanwezig in de raadzaal, vrijwel allemaal vrouwen en een paar mannen die eveneens een hoed droegen.
Giskes had zich voorbereid en kwam met een gedegen lezing waarin historie, maatschappelijke achtergrond en voor- en nadelen van de hoed werden belicht. Een aantal hoeden die ze vroeger zelf tijdens Prinsjesdag had gedragen, had ze meegenomen naar de raadzaal. Daarmee maakte ze meteen duidelijk dat 'de hoed' voor haar als Kamerlid destijds niet het meest belangrijke onderdeel van de jaarlijkse bijeenkomsten in de Ridderzaal was. Het waren geen extravagante hoeden, maar rustige niet al te opvallende hoofdbedekkingen
De burgemeester refereerde aan een discussie die in haar tijd in de Tweede Kamer werd gevoerd over de vraag of het uberhaupt gepast was als gastheer (de Staten-Generaal) een hoed te dragen. Volgens sommige Kamerleden was het eigenlijk enkel aan de gasten in de Ridderzaal (koningin Beatrix) om een hoed te dragen. In lijn van die discussie had Giskes zelf als gastvrouw in de raadzaal geen hoed opgezet. Wel zette ze in de loop van de lezing speciaal voor de aanwezigen een hoed op waarmee ze tijdens Prinsjesdag in 2003 toch de aandacht had getrokken. Dat was het Hoedje van Papier dat ook al eens ter sprake kwam toen Giskes in 2009 als burgemeester werd geïnstalleerd.
Om een discussie over het dragen van hoeden op gang te krijgen, beschouwde Giskes de hoed onder meer als middel om indruk te maken. Ze citeerde schrijver Mark Twain die schreef dat 'kleren de man maken en naakte mensen weinig tot geen invloed op de maatschappij hebben.' Het dragen van een hoed kan volgens haar ook een geschikt middel zijn om te verhullen met welk een dame iemand te maken heeft. 'Als je minder ziet, is het des te spannender wat eronder zit. Zonder hoed valt er minder te raden.'
De hoed kan ook uit religieus oogpunt worden gedragen. Vanuit die visie beschouwde Giskes meerdere religies waarin het bedekken van een vrouw wordt gezien als probaat middel om de driften van de man te kanaliseren. Giskes gaf aan dergelijke standpunten zelf niet te delen. Gezondheid kwam eveneens als aspect aan de orde. Mensen die een hoed dragen en daarmee het gezicht beschermen tegen de zon, beschermen zich daarmee over het algemeen tegelijkertijd ook tegen huidkanker.
Na de lezing togen de aanwezigen met hoed en veelal bijbehorende fraaie kleding naar het centrum van Den Burg om in de straten te flaneren. Dat eindigde in veel gevallen op een terras om wat te drinken, waarna iedereen naar Tusse de Banke ging waar de opening van een hoedententoonstelling van Els Drijver en Ina Schrama plaatsvond.
Tot en met zaterdag 27 september zijn daar hoeden te zien die Schrama en Drijver beiden gemaakt hebben.