Texels geluk op Franse platteland
Texelaars Joop en Ineke Steenvoort zijn de trotse bezitter van een tweede huis in de streek Brionnais in de Franse Bourgogne. In hun B&B hebben ze al de nodige eilandgenoten op visite gehad. Ook de Texelse Courant proefde de gastvrijheid.
Je moet er even voor rijden, de stek waar ze van april tot half oktober verblijven ligt op circa duizend kilometer van het eiland, midden in Frankrijk. In een groene, heuvelachtige streek, met veel landweggetjes, golvende weilanden, afgescheiden door heggen of stenen muurtjes. In het land grazen Charolais runderen, befaamd om hun vlees. In Vareilles, het dorpje waar ze wonen, is het alsof de tijd heeft stilgestaan. Een kerk van circa duizend jaar oud, de school uit 1899, de Mairie (het gemeentehuis) minstens zo oud. Huisjes, boerderijen, straatjes, tuinen, de wijngaarden, echt alles is oud en ademt een authentieke sfeer. Centraal in het dorp het monument dat herinnert aan de Eerste Wereldoorlog, zoals je die overal op het Franse platteland tegenkomt. De namen van 27 jonge mannen staan er op, op een bevolking van toen uit hooguit vijfhonderd zielen. Dat moet een impact hebben gehad. Anno 2014 bestaat de gemeenschap uit 243 mensen, inclusief de burgemeester, want in Frankrijk heeft elk gehucht zijn eigen bestuur. Maar het werkt, en hoe: Joop: 'Als je een vergunning aanvraagt heb je binnen zes weken antwoord: ja of nee. Heb je geen antwoord, dan krijg je gewoon de vergunning.' Aan de rand van dat dorp staat Le Cray, een voormalig boerderijtje uit circa 1850, gebouwd in de stijl van de Brionnais en drie jaar geleden gekocht door de gepensioneerde fysiotherapeut en zijn vrouw. Joop: 'De Bourgogne is ons tweede thuisland. Ooit kampeerden we met onze kinderen op een camping in deze streek, Château de Montrouant in Gibles.' Een bescheiden camping, maar wel met een enorm, in verval geraakt landhuis, met een waanzinnig uitzicht en een eigen kapel boven op de heuvel. Ineke: 'Ieder jaar trokken we met onze caravan door Frankrijk, met als 'toetje' onze vertrouwde camping.' Op het terras in hun prachtige tuin verhalen Joop en Ineke over de kennissen die ze er hebben opgedaan en uitbundige wijnproeverijen. 'Zo leerden we daar onze beste vrienden kennen. Steeds als we in de Bourgogne waren voelde het alsof we thuis kwamen. De lieflijke omgeving, de rust en bovenal de uitermate vriendelijke mensen in deze streek.' In Frankrijk is dat niet overal het geval, maar tijdens een fietstocht door de streek ervaren ook wij die hartelijkheid.
Aanvankelijk hadden de Steenvoorten hun oog op 'Het huis op de heuvel' bij de camping laten vallen, maar toen dat al verkocht bleek, bracht de notaris (die ook makelaar is) Le Cray onder hun aandacht. Verscholen onder de rozenstruiken zagen ze dit 'kneuterige' huisje, met zelfs een veranda. Ineke: 'We waren op slag verliefd.' Nadat ze de sleutel hadden gekregen, konden ze aan de slag. Ineke: 'Er kwamen zóveel mooie, leuke, ontroerende en praktische spullen tevoorschijn, waarvan we een heleboel voor de inrichting konden gebruiken. Kasten, tafels, stoelen, serviesgoed en noem maar op.' Voor ze hun intrek konden nemen, moesten de handen flink uit de mouwen. Hulp kwam uit onverwachte hoek, in de persoon van familie en vrienden. Ineke: 'We hebben er keihard aan gewerkt en zijn trots op het resultaat. Overal in het huis kwamen prachtige houten balken tevoorschijn, we hebben de originele details zoveel mogelijk intact gelaten.' Zelfs de geur van toen kun je nog ruiken. Het resultaat mag er zijn, elke ruimte heeft wel iets speciaals, ook het logeerverblijf voor de gasten is bijzonder en comfortabel. Het werk is nog niet gedaan. Waar de visite kan luieren of genieten van de vele fiets- of wandelmogelijkheden in de omgeving, zijn de twee pensionado's dagelijks druk in de weer. In de schuur, de tuin, met zelf brood bakken voor de gasten of struinend op een van de vele brocantes (markten) in de omgeving. Maar er is ook tijd voor ontspanning. Een ritje met de oude Harley met zijspan (Liberator) van Joop of even kletsen met de buren, die ook wel zelfgeteelde groenten, verse eieren of eigen gemaakte jam brengen. Of de jaarlijkse feestmarkt in het dorp, waar iedereen vrolijk is en de 'petit pont' wordt gedanst. En een praatje met eilandgenoten aan de picknicktafel. Ze kunnen zomaar op de stoep staan, zoals Dirk en Marion Koster, hun voormalige buren in Den Burg, die onaangekondigd gedag komen zeggen. Diezelfde avond zitten zes Texelaars diep in Frankrijk rond het houtvuur, genietend van kaas, wijn en mooie verhalen. Meer op www.lecray.nl.
Gerard Timmerman