Omdat het kan... en omdat het zo mooi is
Van Vaals naar Texel. Snel gezegd, maar op de fiets is het nog een heel eind. Zondagmorgen, nog vér voor het krieken van de dag, stapten elf Texelse toerrijders in Zuid-Limburg op de fiets, voor een rit van ruim 300 kilometer dwars door Nederland. De Texelse Courant fietste mee en doet verslag.
'Vaals Texel op de fiets. Waarom? Gewoon omdat het kan.' Het citaat uit de krant prijkt in grote letters op de bus waarmee Aart Slegh en Robert-Jan Graaf onze fietsen naar Vaals hebben gebracht. Een geintje van de twee mannen, die ons ermee verrassen als we na een lange treinreis zaterdag aankomen op onze camping. Vaals-Texel, al een keer of zestien verreden, acht jaar geleden voor het laatst, is een rit van tradities. Dus nemen we onze intrek in de stacaravans die al vele edities in gebruik zijn. En stappen we op de fiets voor een verkennend rondje door de heuvels. In Gulpen fietsen we langs de brouwerij van Brand, het bier dat in een reclamespotje een fietser opvoerde in een shirt van Toerclub Taxi 321000. Een acteur die zogenaamd niet wist dat Brand in Gulpen werd gebrouwen en daarmee de hele bevolking over zich heen kreeg. De faam van de Texelse Bierbrouwerij reikt inmiddels dermate ver dat een revanche me gepast lijkt. In Gulpen doen we navraag naar de plaatselijke Chinees, waar sinds jaar en dag de avond voor de rit wordt gedineerd. Streep door de rekening was dat juist deze Chinees er niet meer was. Gelukkig was met een telefoontje van Cor Bremer een andere Chinees geregeld, zodat ook deze traditie behouden bleef. Met goed gevulde magen op tijd naar bed, want 's morgens om kwart over twee rinkelt de wekker, om klokslag drie uur te vertrekken. Maar niet voordat Ruud Timmer 27 (!) boterhammen heeft gesmeerd, zijn rantsoen voor de hele dag. Els van der Meer heeft aan de rit van gisteren een lekke band overgehouden. Robert-Jan en Aart monteren als volleerde mecaniciens in mum van tijd een reservewiel, waarna we met beperkte vertraging alsnog de nacht in rijden. Over weggetjes, door heuvels, dorpjes, langs de riviertjes en ander water. Prachtig, alleen zien we er in donker niets van. De gps van Jan-Nico van der Ploeg wijst ons feilloos de weg, zodat moeilijke discussies bij kruispunten ons bespaard blijven. En dan is er koffie, gezet door Aart persoonlijk. Daar zit een verhaaltje aan vast. Tijdens het haastige vertrek is de koffiezetter in de afgesloten caravan achtergebleven. Geen nood. Aart en Robert-Jan speuren op hun Ipad Markplaats af, bellen een aanbieder in Roggel, een kerkdorp in Midden-Limburg rond 4.00 uur 's nachts uit zijn bed, sluiten een deal en gaan bij de man langs. Zo gezegd, zo gedaan en bij elke stop door het land schenken de mannen heerlijke koffie. Als Aart zijn rijdende koffiekraam vooruitlopend op onze komst bij Baarn uitstalt, is een dame onder de indruk. 'Ik denk dat ik straks mijn vriendinnen meeneem.' En zo pedalen wij voort, van stop naar stop. Zien het langzaam licht worden op onze dagtrip door het land en een afwisselend landschap aan ons voorbijtrekken. Over dijkjes langs de rivieren, die we met pontjes oversteken, langs bloeiende heidevelden, rietvelden, havens, etc. En wonder boven wonder, op die ene na géén lekke banden. In de Noordkop nog even stevig op de pedalen om de boot van half acht te halen. Nog één keer die vraag: Vaals-Texel, waarom? Gewoon omdat het kan, maar ook omdat het zo mooi is, een belevenis.
Gerard Timmerman