De Texelse band The Typhoons in de jaren zestig.
De Texelse band The Typhoons in de jaren zestig. Foto: Sarasani, geschiedenis van een beatlegende

'Texel was niet blij met Sarasani'

Fragment uit gesprek met Willem Beerling, Bob Dros en Wop Rienks van de Texelse band The Typhoons.

Willem: 'Ik werkte in een garage. Om de haverklap kwamen Sarasani medewerkers langs met het verzoek een auto te repareren of de tank vol te gooien. Jan en alleman liep rond in die schuur en verrichtte hand- en spandiensten. Schrijf maar op voor Sarasani, klonk het dan! Mijn baas was daar niet blij mee. Een oerconservatieve man die zich voortdurend afvroeg of het schorriemorrie geld genoeg in de pocket had. Hij zag alleen maar langharig tuig dat het eiland in bezit nam.' Bob: 'Dat had Texel nog nooit meegemaakt, hippies uit Amsterdam die massaal naar het eiland kwamen. Veel Texelaars vonden het drie keer niks. Langharig werkschuw tuig! Ze waren bang dat de toeristen weg zouden blijven. Een lachertje natuurlijk. Die gasten deden geen vlieg kwaad. Flowerpower kids! Ze hadden geen kwaad in de zin. Maar zo keken ze er hier niet tegenaan. Het was uitschot, zootje ongeregeld, randfiguren! Wij vonden het geweldig, eindelijk gebeurde er wat op het eiland!'

Willem: 'We gingen naar een repetitie van de Sammy Soul Set. Komen we in die schuur, stond er met grote letters KUT op een bord gekalkt. Dat woord 'dacht' je alleen maar in die tijd. Dat schreef je niet op, en al helemaal niet op een plek waar zoveel bezoekers kwamen. We waren er niet op voorbereid. Het was zo compleet anders.' Bob: 'Texel onderging het en was er niet blij mee.' Willem: 'Ik dronk een pilsje in Casino. Op de dansvloer hing zo'n typisch hippie stelletje. Het meisje droeg een hangslot op haar kruis, en om haar nek een koord waar de sleutel aan bungelde. Daar keek je dan naar van: ' tsjonge, jonge, jonge!' <slik> Dat had je nog nooit gezien.'

'Of die keer met Jos Hermeler van The Falcons. Ik was op de fiets naar De Koog. Ter hoogte van het Gouden Boltje zag ik hem aankomen. Ontbloot bovenlijf, spijkerbroek, hoed op z'n kop en hoog te paard. Vóór hem, een bloedmooie meid. Het was snikheet. En ik maar kijken, slikken en kijken! Dacht je van: 'gottegottegot, ik wou dat ik op dat paard zat (of het zadel was). Ze waren zoveel verder in 'anders zijn' dan hier.'

(Uit: Sarasani, geschiedenis van een beatlegende, zie ook www.sarasani2014.nl)