Strenderpop 2014: 'Welkom op Lowlands in het klein'

Gezelligheid en drukte als vanouds zaterdag op Strenderpop, waar jong en oud in het park bij de muzieknis in Oosterend bijeenkwam. Om te luisteren, een biertje te drinken en gezellig bij te kletsen.

Van de veertien bands moesten er twee verstek laten gaan, maar er dook ook een invaller op, waardoor de bands al met al iets meer tijd hadden en de uitloop tot een minimum bepekt bleef. Gedurende de dag passeerden allerlei muzikale genre's de revue, van blues en rock'n'roll tot soul en folk. Veel coverbands, maar ook groepen met een eigen geluid en zelf geschreven nummers. Op een paar buien na tijdens het optreden van 'Are week dan maar' bleef het droog en liet ook de zon zich geruime tijd zien, waarmee de traditie van mooi weer ook deze editie werd waargemaakt. Het festival illustreert de grote muzikale rijkdom op het gebied van popmuziek. Misschien zelfs het topje van de ijsberg, want veel meer bands dan waarvoor plaats was hadden zich aangemeld en een oudgediende als Jug Bros was er dit keer niet bij. Bassist Rikus Kloosterhuis, die normaal gesproken in meerdere bands zijn opwachting maakt, was dit keer verhinderd. Ewout en zijn maten beleefde het festival nu vanaf het veld en namen zo kennis van het muzikale aanbod. Toen The Roni's het festival om kwart voor één openden, druppelden de eerste bezoekers binnen. 'Welkom op Lowlands in het klein', begroetten gitaristen en zangers Nino Koenen en Robert-Jan Bangma de 'happy few'. En meldden terloops dat ze nog op zoek waren naar een drummer. Ze vertolkten klassiekers van Dylan en anderen uit de sixties. Volgers van de jongste band Foot-C konden constateren dat deze jongste band van het festival zich muzikaal goed ontwikkeld. Met covers van 'Layla' en 'Sweet Home Alabama' spraken ze ook tot de verbeelding van het oudere publiek. Monique Bruijn en Gerard Timmerman van Lighthouse Blues hadden ter elfder ure versterking gekregen van muzikanten van de overkant. Drummer Erik van Deure uit Enkhuizen en gitarist Jorit Stolk speelden wel in De Zwaan en bassis Joop Schut uit Sijbekarspel, met 71 jaar nestor van het festival. Gelegenheid om te oefenen in deze samenstelling was er niet geweest, toch stond er een complete band covers te spelen die snel op elkaar ingespeeld raakten. Waarmee maar weer eens blijkt dat je in de muziek snel vrienden maakt. Heel andersoortige muziek kwam van Time Will Tell van Lia Ona, Aram Valkenburg en Manuel Frontana. Eigen composities, voor zo'n festival best even wennen en ook muziek die je even op je moet laten inwerken. Een inspirerend debuut, zeker ook voor de muzikanten zelf, voor wie het optreden hielp om meer inzicht te krijgen welke muzikale richting ze op willen. Het enthousiasme van Are Week dan Maar, de opvolger van de Waalder band, dat klinkende covers Van Dik Hout, Thé Lau, The Romantics, REM en anderen speelde, nodigde uit tot dansen, ware het niet dat net op dat moment een serie buien neerdaalde op het park. Gelukkig klaarde het snel op en konden paraplu's en zeiltjes weer snel worden opgeborgen toen Goodbye Mosquito het podium betrad. Een jonge band met podiumervaring, eerder speelden ze op Bevrijdingspop in Haarlem, de beloning voor hun prijswinnende optreden bij de Noord-Hollandse editie van de Kunstbende in Alkmaar. Stevige blues kwam van de formatie Bluesselect, doorgewinterde muzikanten, die een voorschot namen op Sarasani en het Bluesfestival. Een trio met Pieter Duinker, Timo Shäfer en Michiel Dijkman vulde met akoestische gitaarmuziek het gat dat Da Tooterzzz liet vallen. Eigen nummers, met een geïnspireerd op Franse muziek. Living Blues en andere bluescoryfeeën van vóór de zeventiger jaren kwamen voorbij tijdens het optreden van Hip Shake.

Onder de naam Black Snake waren vader Cor en zoon Biem Trap met Biems gitaarleraar Maarten Tiggeler, bassist Tom van Loon en Roland van Bommel de oefenruimte ingedoken. Biem, met opa en oma als toehoorder, kan trots zijn op zijn debuut, de 'emotionele reis' van de bluesballads uit de verzameling van Cor kan in de boeken van Strenderpop als memorabel worden bijgeschreven. Met liefst acht mannen en vrouwen sterk manifesteerde Suitcase, terugkerend gezicht in de muzieknis in Oosterend, zich ook dit keer met aanstekelijke soul en pop. Met aansluitend een akoestisch solo-optreden van CarenZ als opmaat naar de afsluiting van Tidal Wave. Met stevige pop en rock manifesteerde deze jonge band zich eerder dit jaar op Texel Pop, met tussen het publiek menig trotse vader en moeder, al dan niet oudgediende op Strenderpop.