'Ik zag mezelf als een stadsmeisje'
Even probeerde ze het in de grote stad, maar als snel ontdekte Eva Groot (24) dat ze niet zonder haar geliefde Texel kan. De tekstschrijver woont samen met haar dochter Roosje (3) in Den Burg en wil daar niet meer weg.
Hoewel ze haar leven zoveel mogelijk op Texel houdt zit haar verloofde, Omer Maoz, duizenden kilometers verderop. 'Hij woont in Israël, maar hopelijk wonen we hier in de toekomst met z'n drietjes en in de verre toekomst hopelijk met nog meer.' Het zag er allemaal zo mooi uit: een vaste baan en herenigd met haar jeugdliefde die ook nog eens als trotse stiefvader fungeert voor dochter Roos. De bezuinigingen in de mediawereld gingen helaas ook niet aan het adres van Eva voorbij en in april eindigde haar dienstverband bij Texelse Media. 'Dat was heel zuur. Om Omer naar Nederland te kunnen krijgen moet ik een vaste baan hebben. Dat viel nu weg, heel frustrerend', vertelt Eva openhartig. Een andere optie om haar grote liefde naar Nederland te krijgen is het volgen van een studie in Nederland door Omer, maar dat is enorm duur en daarnaast mag de Israëliër hier maar een bepaald aantal uren werken.
'We doen er alles aan om uiteindelijk samen te zijn op Texel. Het is heel irritant en frustrerend dat je wel een einddoel hebt, maar geen idee hebt wanneer dat realiseerbaar is. Tot die tijd komt Omer regelmatig hier, maar dat is telkens maar voor drie maanden.' Wie denkt dat Eva door de tegenslag bij de pakken neer is gaan zitten, heeft het mis. De Texelse groeide op het eiland op, beschikt hierdoor over een groot netwerk en al snel haalde ze haar eerste grote freelanceklussen binnen. 'De gunfactor is in een kleine gemeenschap belangrijk, die bleek ik te hebben. Ik schrijf omdat ik er plezier in heb en dat werkt. Inmiddels heb ik aardig wat mooie projecten te pakken, zoals bijvoorbeeld TexelPoints. Daarnaast schuif ik af en toe nog aan bij Texelse Media.' Was ze gewend om iedere dag tussen de collega's te zitten, het werken als zelfstandige betekent dat er veel uren in haar appartementje aan de Kantoorstraat worden gemaakt. 'Sinds kort werk ik, om enige zekerheid te hebben, ook bij de C&A, dat heeft meerdere voordelen. Ten eerste zit ik door mijn schrijfwerk veel achter de computer en dan is het heerlijk om in de winkel lekker in beweging te zijn. Bovendien ben ik daar onder de mensen. Ik had aan het begin toch het idee dat ik een beetje in een sociaal isolement raakte.' Hoewel het freelancen haar uitstekend bevalt, sluit ze niet uit dat er in de toekomst een andere koers gevaren wordt. 'Als ik ergens een fulltime baan kan krijgen, die ervoor zorgt dat Omer hierheen kan komen, twijfel ik geen moment.' Eva en de vader van Roos hebben co-ouderschap en beide opa's en oma's zijn vaak bereid om op te passen. Een fulltimebaan is hierdoor gewoon mogelijk, zeker als Roosje straks weer naar school gaat. 'Nog mooier zou het zijn als mijn werk als zelfstandige zo succesvol wordt dat ik daar volledig van kan leven, maar dat zie ik voorlopig niet gebeuren.' Een vaste baan krijgen is in deze tijd niet makkelijk, zeker niet met de beperking van de eilandgrenzen. 'Maar ik wil absoluut niet van Texel af. Voor mijn studie Journalistiek ging ik na de HAVO naar Utrecht. Ik was een stuk jonger dan mijn medestudenten en bovendien kwam ik terecht in de wijk Ondiep, een beruchte wijk. Toen ik daar heen ging voelde ik me nog een soort stadsmeisje, want ik woonde immers in Den Burg. Ik kon er echter niet aarden en keerde na een jaar terug naar huis. Sindsdien ben ik Texel nog meer gaan waarderen dan ik al deed. Ik zie de pracht van de natuur, de bossen en de stranden nu weer beter. Plaatjes doen me niet zoveel, maar om het zelf te beleven: heerlijk. Vroeger had ik er niet altijd zin in als ik verplicht mee moest met wandelingen door het bos, nu doe ik hetzelfde met Roosje. Misschien heb je het nodig weggeweest te zijn om de schoonheid beter te kunnen zien. Terug op haar geliefde Texel kreeg Eva's leven een andere wending: ze kreeg een relatie, raakte zwanger en vanaf dat moment moest alles gecombineerd kunnen worden met Roos. 'Ik zou niet van Texel af willen. Gelukkig ziet Omer het leven op Texel ook helemaal zitten. De stad is niets voor ons.'
Israël
Eva is verknocht aan Texel, Omer vindt Texel ook mooi, maar wil hij eigenlijk wel weg uit Israël? 'Hij begrijpt ook heel goed dat Nederland op dit moment een betere plaats is voor Roosje om op te groeien. Het is in Israël op zijn zachtst gezegd onrustig en al woont hij wel in relatief veilig gebied, ze moeten wel regelmatig de schuilkelder in. Ik denk dat ik ten onder zou gaan aan stress. Zij zijn daar meer aan gewend. Het leven gaat ook in Israël gewoon door, dat vergeten mensen hier wel eens. Omer kan zich er bijvoorbeeld wel eens druk over maken of het voetbal wel door gaat. Ik ben daar inmiddels een aantal keren geweest en het is een prachtig land. De laatste keer dat ik er was zouden we samen naar Jeruzalem. Halverwege stopten we even bij zijn werk. Toen vertelde ik hem dat ik eigenlijk niet meer wilde, dat ik niet meer durfde. We zijn teruggegaan. Later hoorden we dat er die dag flinke rellen waren geweest .' Deze angst deed Eva wederom realiseren dat ze meer een tekstschrijver is dan een journalist. 'Ik wilde vroeger heel graag correspondent worden in zo'n soort gebied. Maar dat durf ik helemaal niet. Ik vind het leuk om teksten te schrijven en dat kan ik ook goed, maar een journalist? Nee, dat ben ik momenteel niet.' Ondanks dat ze het zelf niet zo ziet, zou Eva wel degelijk succesvol kunnen zijn als verslaggever. Ze is nieuwsgierig, leergierig en heeft, zoals ze zelf wel ziet, een vlotte pen. En nog belangrijker, ze weet het ook mondeling over te brengen. Dat laatste is goed te merken wanneer ze uitlegt waar de liefde voor Israël vandaan komt. 'Ik heb altijd al interesse gehad in religie. Ik vond orthodoxe joden al van jongs af aan enorm fascinerend en Israël heeft bovendien duizenden verschillende landschappen.' Wie dit leest zou bijna denken dat de twee elkaar hebben leren kennen in Israël, dat is echter niet het geval.
Eerste ontmoeting
De eerste ontmoeting vindt plaats op Lowlands, Eva is dan pas 15 jaar oud, hij is 18. 'We kwamen in contact via een buurjongen van mij die veel aan online gamen deed, onder andere met een vriend van Omer. We vertelden hen over Nederland en zij gaven aan dat ze graag een keer naar Nederland zouden komen. Dat mondde uiteindelijk uit tot een samenzijn op Lowlands, waar we met onze tentjes bij elkaar stonden. We zijn het hele weekend met dat groepje opgetrokken. Op dat festival wisselden we e-mailadressen uit en bleven contact houden via MSN, maar dat was redelijk oppervlakkig.' Een halfjaar later komt Omer voor een week naar Texel. De tijd verstrijkt en Eva is aan het nadenken. Wil ze nog studeren? Is ze gelukkig? Ze heeft tijd nodig en besluit die te nemen in Israël. 'Ik wilde weg, maar wel op een plaats waar ik iemand had waarop ik terug kon vallen. Ik zag mezelf op dat moment niet in mijn eentje naar Canada gaan. Voor de duidelijkheid, het was totaal niet in de planning om verliefd te worden.' Het gebeurde wel en het geluk straalt, ondanks de lastige situatie, nog steeds van de Texelse af. 'Dat komt ook omdat ik weet dat Omer hier heel gelukkig zal zijn en niet alleen van mij afhankelijk zal zijn. Als hij hier is heeft hij ook zijn eigen vrienden, hij voetbalt bij ZDH en doet vrijwilligerswerk - vanwege zijn tijdelijke verblijfsvergunning mag hij niet werken.' Zoals in iedere relatie zijn er ook de momenten met haar vriendinnen. 'Maar zelfs dat benut hij optimaal. Hij gebruikt die momenten om zijn Nederlands te verbeteren. In een groep meiden wordt er snel en veel gekletst. Dat is een opgave om te volgen voor hem, maar hij probeert het.' Toch blijken niet Eva of haar vriendengroep Omer zijn belangrijkste docent, maar de jonge Roosje 'Hij spreekt wel Nederlands, maar met een accent en als hij niet op woorden kwam gooide hij er al snel Engels doorheen. Een meisje van drie verstaat dat niet en zo moest hij wel. Daardoor heeft hij enorme stappen gemaakt en hij spreekt prima Nederlands. Op dat punt is het heel zuur dat de regelgeving is zoals die is. Hij heeft kennis van het land en verdiepte zich daar in, hij spreekt de taal en functioneert hier moeiteloos, toch kunnen we niet samen zijn. Ik neem dat niemand kwalijk, zo zijn de regels. Maar wat zou ik graag willen dat het anders was.' Het verhaal van Eva en Omer is, ondanks de onzekerheid, een prachtig verhaal over liefde op afstand. Dat vond de KRO ook en straks is Eva te zien in een uitzendig van 'Liefs uit...', een programma van de KRO. 'Dat kwam wat apart tot stand. Op de avond dat Omer de laatste keer terugkeerde naar Israël was ik uiteraard teneergeslagen. Ik heb in een melancholische bui alles opgeschreven en opgestuurd. De dag daarop dacht ik daar niet meer aan eigenlijk, totdat de telefoon ging.' De redactie van dat programma was erg enthousiast over het verhaal, Eva dacht meer: 'waar ben ik aan begonnen?' Die twijfel bleef en de eerste keer zegde ze een intakegesprek op het laatste moment af. Op een gegeven moment ging ze toch overstag. 'Ik dacht: 'waarom ook niet eigenlijk?' Hoe meer ik er over nadacht, hoe minder redenen ik had om nee te zeggen. Tijdens de opnames hebben we verschillende dingen gedaan waar ik uiteraard nog niet teveel over kan vertellen. Die afspraak heb ik gemaakt met de KRO. Maar ik kan al wel vertellen dat de bekendmaking van de verloving in het programma voorkomt, dat was ook wel grappig. Ik werd gebeld door de KRO en toen vroegen ze wat ik vandaag gedaan had. Dat was net de dag dat we in ondertrouw wilden gaan. Ze waren helemaal verbaasd dat ik niet verteld had dat we ons gingen verloven. Ik had er nooit bij nagedacht dat dit belangrijk was voor het programma. Het was wel vreemd om een keer aan de andere kant van de tafel te zitten, normaal doe ik zelf de interviews.'
Job Schepers
De uitzending van 'Liefs uit...' met Eva en Omer is op 4 september om 21.25 uur te zien op Nederland 1.
