De groep van de CVJM met in het blauw Han Witte.
De groep van de CVJM met in het blauw Han Witte. Foto: Ineke Utermöhlen

'Er is sinds het begin weinig veranderd'

'Toen we niet meer naar Texel gingen liepen de aanmeldingen voor onze kampen direct terug', vertelt Paul Scheele, leider van Christlicher Verein Junger Menschen. Dit jaar komt de CVJM alweer vijftig jaar naar ons eiland. 'En nog altijd even gezellig.'

Al vanaf de beginjaren strijkt het gezelschap neer op Hoeve Bloemwijk van de familie Witte aan het Gerritslanderdijkje. Verdeeld over drie groepen verblijft het CVJM jaarlijks vijf weken op Texel. Dit jaar zit een speciaal tintje aan het geheel vanwege het jubileum. 'Deze laatste week komen veel oud-vrijwilligers en mensen die vroeger zijn mee geweest weer een paar dagen hier naar toe. Vanavond (afgelopen vrijdag red.) hebben we van alles georganiseerd en morgenochtend hebben we Paal 9 afgehuurd voor het ontbijt. Daarbij is ook de burgemeester van ons dorp Siegburg aanwezig', legt Scheele uit. De burgemeester heeft er veel voor over gehad om te komen. Door andere verplichtingen kan hij maar één nachtje blijven. In de praktijk betekent dit dat hij op vrijdag 400 kilometer reist en een dag later dezelfde afstand weer terug rijdt. Het tekent de betekenis die het kamp heeft opgebouwd voor Sieburg en haar bewoners. 'We krijgen nu kinderen van ouders die zelf in het verleden als kind zijn mee geweest. Behalve technische ontwikkelingen is er ook niet veel veranderd. We houden het zo traditioneel mogelijk. De kinderen hebben door de verhalen van hun ouders bepaalde verwachtingen en die herkenning willen we blijven bieden.' Ondanks dat de vereniging al vijftig jaar naar het eiland komt verveelt het nog geen moment. 'Het eiland heeft alles. Je hebt de stranden, het bos. Bovendien is de familie Witte enorm gastvrij en staan we hier altijd met veel plezier. Toen we op een gegeven moment besloten eens ergens anders heen te gaan liepen de aanmeldingen met het jaar terug. Sinds we weer gewoon naar Texel gaan nemen die weer enorm toe.' Het vervoer hier naar toe is al een organisatie, maar ook gedurende de weken hier zijn er genoeg logistieke obstakels om te overwinnen, te beginnen met de 'supermarktoorlog', die iedere morgen plaatsvindt. 'Wij zijn niet de enige groep, er zijn zeker nog een stuk of vijf grote groepen. Die willen allemaal vlees, brood en ga zo maar verder. Als we 's ochtends aankomen bij de supermarkt is het hopen dat de andere groepen er nog niet zijn', lacht de leider die zelf al maar dan dertig jaar van de partij is.

'Ik ben als jonge jongen mee geweest, daarna als begeleider. Mijn rol is wel veranderd. Ik ben nu veel meer achter de schermen bezig, activiteiten organiseren, de financiën, dat soort dingen.' Volgens Scheele speelt het kamp een belangrijke rol in de persoonlijke ontwikkeling van veel kinderen uit Sieburg. 'Sommige kinderen zijn nog nooit op vakantie geweest, andere kinderen beleven dingen die ze thuis nooit meemaken. Dat verschilt per kind. De één is nog nooit vies geworden door buiten spelen, de ander heeft thuis nog nooit geholpen bij iets eenvoudigs als de afwas. Daarnaast heb je nog de jonge begeleiders die voor het eerst in hun leven verantwoordelijkheid krijgen, dat is best lastig voor ze.' Deze week staat vooral in het teken van opruimen en zaterdag vertrekt de laatste vrachtwagen. 'Het was een goed jaar, zonder calamiteiten. Bovendien hebben we prachtig weer gehad wat het allemaal een stuk makkelijker maakt, omdat je de deelnemers dan eigenlijk niet hoeft te entertainen', besluit Scheele tevreden.