Nieuw elan op Flora
Wisseling van de wacht in Schipbreuk en juttersmuseum Flora, waar de nieuwe eigenaars André Eelman en Judith van der Zee aan de slag zijn gegaan. Jan Uitgeest blijft hand- en spandiensten verlenen, net zoals André's vader Arie een handje helpt.
Jan Uitgeest jut al zijn leven lang, Arie Eelman doet daar niet veel voor onder. Mannen vol verhalen over belevenissen, aan het strand, maar ook hoe ze als jochies na de oorlog kwajongensstreken uithaalden met achtergebleven munitie en ander oorlogstuig. Sterke verhalen ook over de jutterij, die ze donderdag ongetwijfeld uitwisselden onderweg naar het Noord-Hollandse Groet, om een deel van de collectie van jutter en strandvonder Willem de Rover naar Texel te halen. Uitgeest: 'Willem was strandvonder van Castricum tot Petten, maar voor zijn werk voor Rijkswaterstraat reed hij over het strand vanaf de pier van IJmuiden tot Den Helder. Als hij onderweg wat tegenkwam, dan stopte hij.' Zo verzamelde hij onder meer 52 reddingboeien, waarvan de Texelaars er donderdag 48 op de aanhanger laadden. 'De kinderen van Willem hebben niets met jutten, Willem komt op leeftijd en wil niet dat zijn collectie in container belandt, maar goed wordt beheerd. Zo kwam hij bij ons terecht. Vier boeien die voor hem een grote emotionele waarde hadden, heeft hij gehouden, de rest kregen wij mee naar Flora. Met de boeien die we al hadden, komen we op 330.' De boeien van De Rover krijgen een prominente plek in de afdeling waar onder meer reddingvlet Joan Hodshon pronkt, de oude wippertruck, een reddingdinghy en de voormalige vlet met toebehoren van komvissers Cees en Jan Dogger uit de Prins Hendrikpolder. Maar ook verzamelingen die door andere jutters zijn geschonken, van Texelaar Maarten Boon, en zelfs een collectie uit Zeeland. Bonte verzamelingen aangespoelde spullen, zoals boeien, veiligheidshelmen en sandalen.
Hoe zit het nu precies met het eigendom van die spullen, nu Eelman en Van der Zee het museum hebben overgenomen? Uitgeest? 'Alle spullen die in het verleden zijn geschonken, en die in de toekomst worden geschonken, hebben de mensen niet aan mij gegeven, maar aan de Stichting Juttersmuseum Texel, die we in 1975 hebben opgericht. Gebouwen en grond heb ik wel verkocht aan Judith en André, maar de spullen blijven gewoon eigendom van de stichting. Zoals ik dat in het verleden deed, beheren Judith en André nu de spullen voor de stichting. Ze zijn sinds kort ook toegevoegd aan het bestuur. Daardoor kunnen ze, net zoals ik en andere bestuurders, meebeslissen over giften, aankopen, etc. Ik ben de vissers en al die anderen die in het verleden spullen hebben geschonken veel dank verschuldigd voor het vertrouwen dat ze in ons hebben gesteld en ik hoop dat ze dat in de toekomst blijven doen. Zelf heb ik alle vertrouwen in mijn opvolgers. Het zijn 'gewone' Texelaars die er met hart en ziel voor gaan.' André: 'We vinden het leuk, maar beseffen ook dat we een verantwoordelijkheid hebben om dit stukje erfgoed goed te beheren.' Het museum blijft bij het oude, maar hun hand is al zichtbaar, zoals de introductie van educatieve kinderspelen, onder meer aquariums met zout water, en een kraampje met souvenirs.