Mooie meisjes
Ik mis de Tour, het spel, de renners alle dagen, het peloton, de eindsprint, de leuke koppen van Lau en Bau. Het snot voor de ogen fietsen, de spanning, prachtig. De gesprekken aan de tafel in een zomersfeer met Mart Smeets, het is jammer dat het weer voorbij is. De 14e juli, de feestdag van de Fransen, was de etappe 161,5 km lang, zeven bergtoppen, van Mulhouse tot La Planche de Belles Filles. En om deze top te bereiken was er een klim van twintig procent. Dat is ontzettend stijl. De legende gaat dat mooie jonge meisjes deze tocht per voet aflegden, omdat ze op de vlucht waren voor Zweedse huurlingen en uiteindelijk in het water sprongen. Ja, overal zijn er legendarische sportmomenten, in het groot en in het klein. Zaterdag was er in ons kleinste dorp een prachtige wielerronde. Het was mooi weer, de straten van het knusse De Waal waren afgezet en net als in de Tour waren er veel enthousiaste toeschouwers. Eerst een oefenrondje achter de deux cheveaux aan en daarna starten maar... Waar de mooie meisjestocht begon bij een automuseum, raasden onze wielen langs het mooie agrarische museum op het Hogereind. Bij de beelden op televisie worden we vaak getrakteerd op mooie kerkjes of kasteeltjes, nou het Waalderkerkje met de mooie kerkmuur doet er zeker niet voor onder. Manlief doet mee, en ik probeer hem uit alle macht aan te moedigen dat begrijpt u, de mannen moeten de bochten nemen met een hoge snelheid, trappers gaan bijna over de grond, en de fietsers gaan rakelings langs een beklede lantaarnpaal. Naast me staat de heer Van Tatenhove, hij laat een foto zien van de ronde van De Waal een halve eeuw geleden. De mannen rijden met hele korte broekjes, petten achterste voren op het hoofd op gympies in hoge snelheid door de bocht. 'Kijk dat is Wim de Boer, die kon fietsen man, en daar dat is Leo Garritsen, die had benen nou daar was iedereen jaloers op, hij won dat jaar de ronde van Texel, en dat is Theo Reij van de garage, ook een kilometervreter, en', vervolgde hij trots, 'Dat ben ik, ik won de ronde van De Waal'. Ach ja, krachten zijn van alle tijden, daar heb je geen dure helm of klikschoenen voor nodig. De wil om te koersen, te demarreren en te winnen is nu en over weer vijftig jaar precies hetzelfde. Manlief gaat op kop en ik ben trots, probeer dat maar eens vast te houden, je hangt zo aan het elastiek, als de rondjes gaan tellen en de benen verzuren. Jonge, jonge dan wordt het zwaar, is het afzien en komt het op karakter aan in de laatste ronden. Had De Waal nu een mooie ronde miss dan had het misschien nog gescheeld, zoveel mooie jonge meiden daar in dat schattige De Waal. Het idee dat je op een erepodium staat met een mooie brunette, in een gele mini jurk, gekust net als Kittel en Nibali in Parijs, bij de Arc de Triomphe. Dat had hem vleugels gegeven. Nu rest hem thuis de troostprijs...
Jozien