De Boot
Een potje varen. Een vaste bezigheid voor eilandbewoner en –liefhebber zonder dat daar een eigen boot voor genoodzaakt is. Soms sta ik er niet of weinig bij stil, maar de boot is onze enige verbinding met het de vaste wereld, de wereld ver van huis. Hoe normaal voor ons, des te meer een attractie voor velen, een special-effect op het uitje, het inpakpapier om het cadeau. Onze normale, nonchalante houding tegenover 'onze' boot kan soms vreemd overkomen op de toerist en bezoeker die zelden een eiland bezoekt. Bijvoorbeeld: het is niet raar wanneer wij rond het hele uur weer eens staan te wachten op de Pontweg en staan te vloeken op alles en iedereen omdat 'de boot' voorbij komt. Alleen wat als je niet vaak op Texel komt? Dan zal je hoogst waarschijnlijk niet denken aan een 'boot' die voorbij komt wanneer je op het hele uur staat te wachten. Ze zullen het zelfs op zekere hoogte nog leuk vinden ook ('we zijn echt op een eiland, hè?'). Ook is het misschien wat gek dat wij zeggen 'ik stond op de boot te wachten', want ook al sta je midden op de weg, geen water te voelen, toch staan we hier te wachten op 'de boot'. Menig iemand zal hier raar van opkijken of zelfs denken dat we gek zijn. Net zoiets 'normaals' voor ons zijn de tijden waarop de boot niet vaart. Er is vast nog nooit een Texelaar geweest die om 3 uur 's nachts naar 't Horntje is gereden om er daarna achter te komen dat de boot niet meer vaart. Je ziet dan ook bezoekers altijd lichtelijk schrikken wanneer je ze vertelt dat de boot om negen uur echt stopt met varen en dat ze vanaf dan vast zitten op ons eiland. Het lot van een eiland. Op de boot zie ik het nog vaak gebeuren dat de tijd van varen wordt onderschat, waardoor mensen blijven zitten met bladen vol eten en een opstandige grootouder, terwijl er al wordt omgeroepen dat mensen zich naar hun voertuig kunnen begeven. Als gevolg daarvan gooien ze de helft van hun dienbladen naar de meeuwen waardoor ik weer sta te schelden op laagvliegende, poepende meeuwen wanneer ik toevallig buiten sta. Het feest voor de bezoeker en bewoner: de veerboot.
Katja Schraag