Achter de schermen
Sigaar
'Ik rook sigaren, na die coalitiebespreking met de PvdA en de VVD had ik mijn sigaar wel kunnen opeten.' Zo boos was Piet Standaart, hij heeft er nog steeds de pest over in. Maar moest ook even kwijt dat hij niet 'gedreigd' had op te stappen. 'Nee, ik was bereid ruimte te maken.' Zó nodig hoefde hij ook niet terug in de raad, maar wie moest het anders doen? Dat Edo na hem zou opstappen, was omdat die het niet geloofwaardig vond als een stemmentrekker als Piet zou vertrekken. Volgens Piet had het sowieso niet uitgemaakt wie TB-wethouder zou worden. 'VVD en PvdA hadden vooraf al bepaald dat ze niet met ons samen wilden.' Een versie die weer net zo hard wordt tegengesproken
Hoe het ook zij, het maakt de teleurstelling bij veel TB-kiezers er niet minder om. Begrijpelijk, getalsmatig mag de huidige coalitie dan een meerderheid hebben, het is niet in lijn met de uitslag van de verkiezingen. Ik geloof wel dat Jos Timmer in zijn rol als (in)formateur alles heeft geprobeerd wat in zijn vermogen lag. De oorzaak ligt zeker niet eenzijdig bij TB, de manier waarop VVD en PvdA de onderhandelingen in gingen verdient ook niet de schoonheidsprijs.
Welke les kunnen we hier uit trekken? Stop met de traditie dat de grootste partij automatisch de formateur levert, maar vraag hiervoor iemand die onafhankelijk is of boven de partijen staat en die gewicht in de schaal legt. Iemand die in staat is om als de emoties de overhand krijgen de situatie te 'deëscaleren', zoals dat tegenwoordig heet. Die zegt: 'Jongens, weer even normaal, waar gaat nu het eigenlijk om?'
En dan eerst praten over de inhoud. Waar kunnen we elkaar vinden, waar liggen de verschillen, zijn die overbrugbaar? Pas als je er inhoudelijk uit bent, dan praten over de poppetjes. Stel in overleg een profiel vast voor de desbetreffende portefeuillehouder en zoek daar de meest geschikte bestuurder bij. Een keuze op basis van kwaliteit. Dat is toch het minste dat je bij zulk verantwoordelijk werk mag verwachten. Dan voorkom je ook situaties zoals die zich nu hebben voorgedaan. Eén wethouderskandidaat (Kooiman) die door de éne partij naar voren is geschoven, maar door anderen niet wordt geaccepteerd en een andere kandidaat (Dral) die ter elfder ure door de eigen partij aan de kant wordt gezet, ten voordele van de (inmiddels) ex-voorzitter (Kingma). Maar ook die heeft criticasters, zo heb gemerkt. Als die hun kans schoon zien, zullen ze niet aarzelen hem pootje te lichten.
Dus niet te snel wethouderskandidaten op het schild hijsen, dan hoeft Piet ook zijn sigaar niet op te eten.
Gerard Timmerman