Woelmuis

Parorun

Iedereen die ooit in Parijs arriveert wil uiteraard meteen op een drafje naar Rotterdam. De Texelrunners wilden natuurlijk bovendien veel liever het Texelpaviljoen in de Kunsthal zien dan de Sacré Coeur, de bekende lelijke suikertaart-kerk bovenop Montmartre. Het aldaar door het begeleidingsteam aangestoken kaarsje bewijst dat ons eiland nog niet helemaal goddeloos is. En het verrichtte zowaar wonderen... De stoere hardlopers werden daardoor toch niet door Antwerpse hagelstenen van pingpongbal-formaat getroffen, en het verloren busje kwam zomaar weer tevoorschijn, net als de teamcaptain, halleluja! Hoe dan ook heren, ik bewonder jullie prachtige prestatie, die wel een gratis overtocht, een lekker hapje en een slokje champagne waard is, zou ik zeggen. Ook wil ik complimenten geven voor het begeleidingsteam en voor alle hulp van bedrijven en instanties op het eiland. Dat is Texel op zijn best. Formidable!

Woelmuis