'Goed gegaan door
kaarsje Sacré-Coeur'
Op een parkeerterrein in Parijs gingen ze zaterdagnacht om 0.04 uur van start. Maandagmiddag om 13.05 uur kwamen ze over de finish op de Coolsingel. Voor de derde keer deden de Texelrunners mee aan de Roparun van Parijs naar Rotterdam.
Met een gemiddelde snelheid van veertien kilometer per uur mochten de Texelaars zich de op twee na snelste ploeg noemen in een deelnemersveld van 230 teams. 'En dat voor een recreantenteam', aldus een trotse teamcaptain Ron ten Hove. 'De andere teams boven ons bestonden uit professionele lopers.'
De Texelrunners (team 284) bestond uit acht lopers: Frits van der Gracht, Jan Frederici, Maikel van der Gracht, Pierre Bonnet, David van Logchem, Jeroen Smits, Jan Zijm en Martijn van Haren. Telkens sprintte één loper één kilometer, waarna de volgende het overpakte.
De lopers werden ondersteund door Natascha van der Vis, Jan van Dijk, Ron ten Hoven, Sjaak Randsdorp, Marcel Verbeek, Toon Schoenmaker, Hans Westdorp, Sjoerd Eelman, Robert Jalving, Gerard Kriek, Johan Bol, Roel Struick, Jan Nico van der Ploeg, Temilja Boele en David Schild. Zij zorgden voor transport, fietsbegeleiding, massages en eten en drinken.
Volgens Ten Hove heerste onderweg een goede sfeer. 'We trokken veel op met het team van de Koninklijke Militaire Academie en het team "14 in 't uur". Op een gegeven moment werd het een spel wie er voor lag, totdat "14 in 't uur" op het laatst gas gaf. Op de Coolsingel in Rotterdan hebben we vervolgens groepsfoto's met elkaar gemaakt.' Pierre Bonnet koesterde de hoop op de finish een keer een warm welkom te krijgen van Nelli Cooman, ambassadeur van de Roparun, maar dat kwam er niet van.
Het weer speelde de lopers niet altijd in de kaart. Het ene moment was het dertig graden, de andere keer was het bewolkt en kouder. In Antwerpen moest de groep schuilen, nadat er hagelstenen met de grootte van pingpongballen uit de lucht kwamen.' Op een ander moment was één van de busjes even kwijt, maar voor de rest liep het volgens Ten Hove allemaal goed. 'Toon Schoemaker en Johan Bol hebben vooraf in de Sacré-Coeur in Parijs een kaarsje gebrand en daarom is alles goed verlopen.'
Hij toont zich onder de indruk van de steun die het team in aanloop naar de Roparun van diverse kanten kreeg. Zo hielpen SV De Koog, Rentenaar en TBO de groep aan vervoer en hielp Kees Moormann ze aan maaltijden die van te voren waren bereid. ''Dat is anders dan wanneer je alles zelf moet klaarmaken.' Terug op de boot naar Texel werd de groep door het thuisfront in het atrium opgewacht met champagne en lekkere hapjes om de deelname aan de estafetteloop te vieren. 'Dat betekent wel wat je als zo wordt ontvangen.' De lopers mochten lopend de boot op. Op de heenweg had TESO de groep via de lichtborden veel succes gewenst. Er werd gelopen om geld op te halen voor mensen met kanker. Ten Hove verwacht over circa twee weken de opbrengst bekend te kunnen maken.
Overigens wachtte de teamcaptain op de boot zelf nog een kleine verrassing. Door een blessure aan zijn voet was hij wat later op het autodek. In de twee busjes heerste de gedachte dat 'Ten Hove vast wel in het andere busje zou zitten', waarna de teamcaptain tot zijn verrassing beide busjes zonder hem zag vertrekken. Een telefoontje bracht redding. Ten Hove lachend: 'Zo slecht had ik het als teamcaptain hopelijk toch niet gedaan...'