Achter de schermen
Vuurtorenconcert
Ik ben bij heel wat optredens geweest, maar zelden was de sfeer zo intiem als zondagavond in de vuurtoren bij het concert van Landmark 105. Deze jonge band had het oog laten vallen op het 150-jarige lichtbaken. Een idee van bassist en sinds kort Texelaar Tom van Loon. 'Ik ben gek op vuurtorens en heb wat met deze plek.'
Bij zo'n stunt hoort wat publiciteit, en zo begaf ik mij naar het uiterste puntje van Texel, net als enkele tientallen andere Texelaars. Want meer konden er met geen mogelijkheid in deze kleine ruimte. Via het smalle trappetje omhoog, waarna de uitverkorenen een plekje zochten rond de band. Maar niet voordat een krat bier omhoog was gehesen. Inderdaad, Vuurbaak, het Texelse bier dat een paar weken geleden aan de voet van dezelfde vuurtoren werd 'onthuld' door Guus Meeuwis. 'Dat was Groots met een zachte G, dit is Klein met een harde K', brak Tom de spanning. Om de huiskamersfeer te verhogen (voor een goede akoestiek lag er vloerkleed op de grond) werden zelfs schaaltjes met borrelnootjes rondgedeeld.
Liesbet Scholte en haar medemuzikanten hebben ze zich laten inspireren door bands als The Rolling Stones, Sheryl Crow en Ryan Adams en Janis Joplin. Kamer 105 van het Landmark Hotel in Hollywood is de plek waar Janis Joplin in 1970 overleed, vandaar de naam. Deze band 'alive & kicking', de ietwat rauwige stem van Liesbet doet me wel een beetje denken aan Joplin. Ze zingt en speelt onversterkt, het is onvoorstelbaar zoals haar stem tot z'n recht komt in de kleine ruimte. De muziek maakt indruk, opeengepakt in die ronde ruimte luistert iedereen ademloos. Prachtige nummers komen voorbij, uptempo, maar ook melancholiek, over verloren liefdes en een overleden tante. Veel nieuw werk, zelfs op Texel geschreven, bestemd voor de debuut-CD die ze binnenkort gaan uitbrengen.
Dan klinkt 'Moving on', het aanstekelijke nummer dat we al kennen van eerdere optredens, waarbij het publiek wordt aangespoord om te klappen. Het plezier straalt van de gezichten. 'Komt dit nummer ook op de CD?', vraag ik naderhand. 'Dat weten we nog niet', vertelt Tom. Na de toegift vertelt Liesbet dat ze van de producer dertig nummers moeten aanleveren, terwijl er slechts twaalf op de CD kunnen. 'Schrijven is schrappen', luidt een oude wijsheid, maar het kiezen zal niet meevallen. Kosten noch moeite worden gespaard voor de opname in de studio van Veerman in Volendam. Het geld halen ze op via crowdfunding (www.landmark105/crowd). Nog niet alles is binnen, als tegenprestatie geven ze een concert op zee, aan boord bij Robert Frido van de TX10. Geen vuurtorenconcert, maar minstens zo bijzonder.
Gerard Timmerman