40-jarig jubileum schutters
Dubbel feest in Odysseus op zondag 1 juni, als De Eilandschutters en schietsportvereniging Texel het 40-bestaan vieren. Vanaf 10.00 uur is er open dag, vanaf 14.00 uur voor de leden. 's Avonds een barbecue voor (oud-)leden met hun partner.
Het berust op toeval dat beide clubs van hetzelfde geboortejaar zijn. De schietsportvereniging ging op 16 januari 1974 van start, toen er op De Mok, de huidige Joost Dourleinkazerne, op kleiduiven werd geschoten. Klachten over geluidsoverlast noodzaakte de vereniging haar activiteiten te staken. Daardoor leidde de vereniging tot 1993 een slapend bestaan. In dit jaar werdt door Willem Bakker (de Sjeik) een nieuw bestuur opgezet. Toen gloorde de hoop dat op de Dourleinkazerne een schietbaan kon worden gerealiseerd. Maar door diverse oorzaken bleek dit toch niet mogelijk, waarna het zoeken naar een andere locatie werd hervat. Het toenmalige bestuur was voldoende wakker om in februari van 1996, samen met de handboogvereniging, naar mogelijkheden voor samenwerking te zoeken.
De Eilandschutters leidden sinds de oprichting in '74 een soort zwervend bestaan. Henk 'De Baron' Witte: 'We begonnen in De Lindeboom, schoten bij Cebeco, in 't Skiltje, bij Han Bakker van Scholleboe en in De Ferrever. We hadden een gebouw met lengte nodig.' Ze moesten uit De Ferrever toen in 1996 bleek dat het gebouw wegens aanwezigheid van asbest moest worden gesloopt. Maar in het voorstel van het college van b en w voor vervangende ruimte bleek geen plaats voor de Eilandschutters. Hierdoor zag het er naar uit dat de boogschutters op straat zouden komen te staan. Deze situatie bracht de in februari 1996 ingezette toenadering tussen de twee clubs in een stroomversnelling. Op 6 november van dat jaar spraken beide clubs de intentie uit een gezamenlijke accommodatie te willen stichten. Er brak een roerige tijd aan, omdat de politiek aanvankelijk niet van zins was over de brug te komen. Maar dankzij veel vasthoudendheid en een sterke lobby van beide verenigingen kwamen toch de benodigde middelen vrij. Via het samenwerkingsverband 'Sportschutters', dat op 21 juli 1998 werd omgezet in de Stichting Sportschutters Texel, werden volledig in eigen beheer plannen ontwikkeld, die uiteindelijk zouden leiden tot de realisatie van schietsportcentrum 'Odysseus'.
'Het is niet te geloven dat we dit overeind hebben gekregen', kijken Henk Witte en Dirk Kleijn terug op de tumultueuze totstandkoming. Een klus die geheel door vrijwilligers is geklaard en waarvoor van stad en land (gebruikte) materialen werden opgescharreld. Zo is de houten vloer van de boogschiethal gemaakt van het dak van de Ferrever, Ook het glas, lampen, balken en allerlei andere materialen komen uit de gesloopte sportzaal. Eind 2013 is de handboogzaalvloer vernieuwd en de oude verlichting vervangen door duurzame led-verlichting. Dit werd mogelijk door een bijdrage van de Rabo-ton.
Witte, voorzitter van de stichting en tientallen jaren in het bestuur van de Eilandschutters, draait al vanaf het begin mee met de Eilandschutters en was 27 jaar keizerschutter. Kleijn, bestuurslid veiligheid en opleiding van de Schietsportvereniging, draait ook al lang mee. Ervaren bestuurders, die zich niet gek laten maken en in woelige tijden de rust weten te bewaren. Vrijwilligers zijn onontbeerlijk voor de clubs. Joost Swarthof is er, net als Theo Dogger, dagelijks te vinden. Dirk: 'Joost was geen lid. Toen we aan het bouwen waren, vroeg hij of hij mocht helpen. Sindsdien is hij niet meer weggegaan. Joost is voor de dagelijkse klussen en voor de beveiliging.' Joost: 'Als er wat is, dan ben ik inzetbaar. Het spreekt me aan om het spul hier overeind te houden. Ik hecht veel waarde aan het verenigingsleven en aan het gebouw. Het is mijn dagelijkse loopie en mijn doel. Want geraniums heb ik nooit gekocht.' Joost is inmiddels erelid van de boog- en van de sportschutters, evenals Theo Dogger. Witte: 'Hoe het er over tien jaar uitziet, dat is best zorgelijk. Joost is bijna zeventig. Het gros van de leden is boven de vijftig. Allemaal mensen die al lang meedraaien. Een club kan niet zonder vrijwilligers en je hebt ook jeugd nodig, ook om bestuursleden en vrijwilligers te houden. Zelf zou ik wel eens moeten stoppen, want ik voel me soms net Heintje Davids. Doordat Dirk en ik al zo lang meedraaien, weten we veel over het wel en wee van de verenigingen, leuke en minder leuke dingen. Het bestuurswerk is best tijdrovend. Op clubavonden neem ik de boog wel mee, maar het gebeurt geregeld dat hij de koffer niet uit komt. Boogschieten verleer je niet, maar als je het niet bijhoudt gaat de scherpte wel achteruit.'