wat ik zeggen wou
Hoogheemraadschap
Op zekere dag begin mei 2014 arriveert een grote Massey Ferguson tractor voorzien van een met tientallen palen beladen aanhanger op een 15-tal meters van ons raam op de Westfriesedijk bij Schoorldam. Personeel: drie sterke mannen van het Hoogheemraadschap. De palen worden handmatig op afstand gezet teneinde deze hydraulisch met genoemde tractor de grond in te drukken. Na onze tuk in de middaguren kijken we verwachtingsvol naar de dijk welke dan wel voorzien moet zijn van die paar honderd palen. We hebben zelfs gedroomd dat de schaapjes weer op de hellingen van de dijk tussen het te hoge malse gras liepen te grazen. De palen zouden immers tijdens onze tuk al zijn voorzien van het nodige hekwerk. De reden dat ik geen paal meer zie en ook al turend geen schaap te zien is, moet zijn gelegen in het feit dat ik mijn bril nog niet op mijn neus had. Deze opgezet hebbende ontwaar ik niets meer. Géén tractor, geen sterke mannen, geen palen maar ook geen schapen. Zijn de Wieringer Sammeltjes hier overdag aan het werk geweest ? Of wellicht de Sommeltjes van Texel. Nee die werken alleen als wij van onze welverdiende nachtrust genieten; in het donker welteverstaan. Twee dagen later verschijnt dezelfde opstelling weer op de dijk. Tractor, drie mannen, kar en palen. Niets mankeert er aan. Toevallig passeert een direct familielid van mij de tractor en vraagt aan de bestuurder of het de bedoeling is dat die palen toch nog de dijk in worden gejast. Hij bevestigt dat volmondig en voegt daaraan toe, alsof het de gewoonste gang van zaken is: 'Jazeker, we hadden eigenlijk een probleem. We zaten zonder kaarten van gas en waterleiding en misschien nog wel veel meer leidingen en buizen in die dijk zodat we die palen er gewoon weer uitgehaald hebben. Nou, voor die dag was onze klus geklaard.' Och ja dat soort zaken hoort er nu eenmaal bij; dat maakt het werk spannend en je klus is niet te gauw klaar. Dus pak je je werk twee dagen later weer op en je begint gewoon opnieuw. En met succes. De palen gingen er zowaar in. Het wachten is nu nog op een kudde schapen die met hun hongerige magen van deze dijk weer een echte oud-hollandse dijk zullen maken. Bedankt Hoogheemraadschap, het heeft het nodige extra gekost, maar de schapen zullen u dankbaar zijn. De volgende keer: kaarten direct in de kontzak.
Sam Kooy