Anders bekeken

8 mei 2014, 09:36

Gratis cruise

Dinsdagmorgen stap ik in de auto, ik moet nog twee collega's ophalen, tanken en dan naar de pont. We staan ruim voor tijd klaar op het opstelterrein. Er is een probleem, er zijn mankementen aan de brug, er kan wat vertraging zijn, waarschuwt PP ons dames in de snelle Suzuki. De tijd vliegt voorbij met drie kakelende kippies. Om kwart over kunnen we nog de pont niet op. Even later staan we op het bovendek en vraag ik of de meiden zin hebben in soep. We berichten naar het hoofdkantoor in Nibbixwoud dat we wat later komen. De ene collega vertelt over haar mooie nieuwe hoge hakken die ze gescoord heeft voor een feestje en de ander vertelt dat ze de jongste telg heeft leren fietsen gisteren. Ik installeer de tomtom en denk de pont af te spurten. Kun je net denken. De klep is zo scheef als een banaan, Marco uit Skil komt handen en voeten te kort om de mensen te waarschuwen, de auto's tegen te houden. Hoe hij ook met de bediening de klep herhaaldelijk heen en weer laat gaan, het mag niet baten. We moeten terug naar het eiland. Dat is raar, iedereen loopt en struint wat heen en weer. Een jonge jongen naast ons vertelt dat hij een mondeling examen heeft. Hij kijkt voortdurend op zijn horloge. Een echtpaar heeft een afspraak in het Gemini, een vrouw loopt met een huilende baby op de arm en wij sturen maar weer een bericht naar wachtende dames, ongeduldige zusters. Bij ons gaat het alle dagen op de klok, er staat een beperkte tijd voor iedere patiënt, maar dit is overmacht. Je kunt wel mopperen tegen elkaar, maar is de pont daar eerder door gemaakt? Op Texel denk ik een moment, zal ik de auto in zijn achteruit eraf rijden? Nee, dat doe je niet Jozien, dat kan echt niet. Ik ben een braaf meisje, vertel maar niet dat mijn quilty pleasure is om op zondag tegen het verkeer in naar de kerk te rijden. We blijven keurig wachten. Een half uur later kunnen we de tijd weer inhalen toch? Had je gedacht, het is al dik middag als het groene licht gaat schijnen. Ik kijk naar het opstelterrein in Den Helder, en zeg: 'Meiden, no way.' Auto's zo ver je kijken kunt. 'Deze Jozien gaat de pont niet af.' Ik loop naar Marco en leg het voor, hij helpt, snapt het. 'Komt goed Jozien.' En nog meer mensen volgen het voorbeeld. Met handen en voeten, als een waar politieman gebaart hij de auto's, langs ons heen. Er is een man in slaap gevallen, hij rent erheen en wekt hem, er is een auto met de accu leeg. Hij vervolgt met startkabels zijn missie , het zweet parelt hem van het hoofd. Maar als we een rij gekeerde auto's hebben zwaait hij naar ons, geven we hem een groot applaus. Wat een kanjer, wat een Zorg, we rijden als eerste met de snelle Suzuki weer op het eiland, waar heb je zo'n cruise, voor niets, nergens toch?

Jozien