Witte promoveert op corridors
Gezien de ontwikkelingen in het Europees goederenvervoer en de hardnekkige knelpunten waar dit mee te maken heeft, is te verwachten dat er een grote stapel onderzoeken, rapporten en aanbevelingen zou zijn waarin deze knelpunten worden geanalyseerd en toegelicht. Dit blijkt echter niet zo te zijn.
Dat ontdekte Patrick Witte tijdens het werk aan zijn proefschrift over nut en noodzaak van Europese 'transport corridors'. Onder 'corridor' wordt hier verstaan een min of meer doorgaande route (door twee of meer territoria) waarlangs transport van goederen of personen plaatsvindt, zoals bijvoorbeeld de Betuwelijn of de corridor tussen Rotterdam en Genua, een bundel van spoorwegen, waterwegen, snelwegen en tunnels. Het was het onderzoek naar deze laatste corridor waarbij Witte in 2010 aanhaakte. Het bleek dat de roep om een wetenschappelijke onderbouwing over de ontwikkeling van corridors in Europa groot was. 'Er was wel onderzoek gedaan', zegt Witte, 'maar dat richtte zich dan op bepaalde sectoren. Wat mankeerde was een overall-visie op de ontwikkeling van corridors. Beleidsmakers wijzen wel steeds op de grote voordelen van corridors, maar wat mankeerde was het wetenschappelijke bewijs.' In zijn proefschrift, dat hij afgelopen maandag met succes verdedigde aan de Universiteit Utrecht, neemt Witte een voorschot op dit onderzoek. 'Het is een breed onderzoek geworden, waarvandaan straks weer deelonderzoeken kunnen worden gedaan. Mijn conclusie is wel dat er vaak een te rooskleurig beeld wordt geschetst over corridors. Je kunt wel zeggen dat het een regionale uitstraling heeft en dat een corridor bijdraagt aan bijvoorbeeld de werkgelegenheid, maar in de praktijk ligt het wel iets ingewikkelder. Er zijn heel veel factoren die een rol spelen. Daarbij neem ik Texel wel eens als voorbeeld. Want hoewel dat volgens beleidsmakers anders zou moeten zijn, heeft bijvoorbeeld de Betuwelijn nauwelijks gevolgen voor het eiland. De in 1988 geboren Witte promoveerde aan de faculteit Geowetenschappen, onder leiding van de professoren Spit en Van Oort. Na zijn promotie zet hij zijn werk aan deze faculteit voort, deeels als wetenschappelijk onderzoeker, deels als docent geografie en planologie. Zijn grote hobby's zijn (hard)lopen en fietsen.