DEK opent nachtclub
Frank Sinatra, Louis Armstrong en Edith Piaf. Iconen uit de jaren vijftig en zestig die voorbij kwamen op het concert 'A Night Like This' van DEK. In het tot nachtclub omgetoverde dorpshuis De Waldhoorn zwaaiden can can-danseressen hun benen omhoog.
De naam 'Door Eigen Kracht' zegt genoeg, DEK uit Den Hoorn doet zijn eigen ding. Een enthousiaste groep muzikanten, met plezier in het spelen, op zoek naar uitdaging en sinds dit seizoen onder leiding van dirigent Wendy Prins. Een orkest met veel routine in de gelederen maar ook jonge muzikanten en aanstormend talent. En een gezelschap waarin altijd plaats is voor vers bloed.
Een concert van DEK is tegenwoordig meer dan een avondje muziek luisteren. Nadat het orkest vorig jaar een muzikale reis over de wereldzeeën maakten, doken de muzikanten nu het nachtleven in. Als nachtclubeigenaar en artistiek leider van het bedrijf haalde spreekstalmeester Piet Schneider herinneringen op aan de jaren vijftig en zestig, waarbij allerlei coryfeeën de revue passeerden. Sfeerverlichting, kroonluchters, kenmerkende tafelkleedjes, hooggehakte dames in chique avondtoilet en kapsel in Grace Kelly-stijl (gekapt door Anita Schiphorst van De Haarzaak) en heren in onberispelijk zwart met witte stropdas en allerlei attributen uit vervlogen tijden versterkten het nachtclubgevoel. Je zou bijna denken dat het niet om de muziek draaide, maar in de spotlights zat het orkest van DEK klaar om de aandacht op te eisen. Geheel in het thema van de concertavond openden de muzikanten met 'A tribute to Edith Piaf, een muzikaal eerbetoon aan deze legendarisch Franse zangeres. Van heel andere orde was 'The Blues Factory', waarna Fenneke Lap, Gemma Drijver en Debbie Kieft tijdens de Can Can Marsch als nachtclubdanseressen het Moulin Rouge-gevoel opriepen. De rust keerde weer tijdens de Louis Armstrong Medley, waarna zangeres Roos Bakker onder begeleiding van het het concert vóór de pauze het jaren vijftig gevoel versterkte met een glamoureuze vertolking van themanummer 'A Night Like This' van Caro Emerald. Het fifty's & sixties gevoel werd versterkt door het projecteren van nostalgische foto's op de wand achter het orkest.
Met 'The Godfather Saga' liet na de pauze de Maffia van zich horen. Een uitdagend stuk, dat zich kenmerkte door veranderende ritmes en toonsoorten. Met een prominente rol voor solist Ruud van Faassen, die de kenmerkende trompetsolo voor zijn rekening nam en daarvoor complimenten incasseerde. Mark Bakker, terug van weggeweest, soleerde in het bekende 'Sorry' van Kyteman, waarbij hij werd ondersteund door het orkest. Een moeilijke stuk, maar Bakker speelde virtuoos en incasseerde een luid applaus. 'The Stripper' mag natuurlijk niet ontbreken in een nachtclub. Dermate uitdagend gespeeld dat niemand het als een gemis ervoer dat er geen kledingstukken door de lucht vlogen. Met 'Hello Dolly' sloot DEK het concert af. Maar niet de avond, want na afloop werd een oude traditie vrijdag in ere hersteld.
Met een glas champagne in de hand begon het bal na, waarna Den Hoorn tot in de kleine uurtjes in de ballroomsfeer bleef.