Kamerkoor toont zich kwetsbaar
Stel, je zingt in een koor en je krijgt de opdracht bij het volgende concert als solozanger op te treden. Menigeen zou passen voor zo'n prominente rol. Zo niet de leden van het Artex Kamerkoor. Zondag soleerde de één na de ander uit volle borst.
Het Kamerkoor onder leiding van Ellen Verburgt had voor het concert in het Hoornderkerkje een flinke schep hooi op de vork genomen. Maar als je de ambitie hebt en 'Membra Jesu Nostri' van barokcomponist Buxtehude (1637-1707) wil opvoeren, dan kun je niet om het soleren heen. Het stuk dat in de zeventiende eeuw werd geschreven telt zeven cantates en heeft als traditie dat de koorleden de barokaria's solo of met meerdere solisten zingen. Toen docent en muzikaal leider Ellen Verburgt die boodschap aan het begin van het lesjaar overbracht aan het Kamerkoor van Artex, werd dat zonder morren geaccepteerd. Sterker nog, de leden van het koor gingen met ongekend veel enthousiasme aan de slag om het stuk in te studeren. Wat betekent dat niet alleen op de gezamenlijke zangavonden de kelen werden gesmeerd, maar dat thuis ook de solo's werden ingestudeerd. Geen geringe opgave, want het waren niet de gemakkelijkste zangpartijen die de startende solisten voor de kiezen kregen. Naarmate het concert naderde, steeg de spanning. Om nog beter beslagen ten ijs te komen, werden solisten desgewenst individeel begeleid, zoals door pianist Arie Abbenes. Tijdens het concert was de muzikale begeleiding in handen van een klein ensemble van blokfluiten, klavecimbel en gamba, waardoor de barokklank werd versterkt. Veel tijd om samen te repeteren was er niet, in de aanloop naar het concert kon dat naar verluidt slechts één keer. De belangstelling voor het concert was overweldigend. Zelfs zó groot dat niet alle bezoekers in het kerkje pasten en, ondanks geïmproviseerde zitplaatsen, een aantal concertgangers moest worden teleurgesteld. Ook het aantal concertboekjes was niet toereikend, zodat de boekjes tijdens het concert werden uitgeleend. Interessante kost, want juist de vertaling van de religieuze tekst zei veel over de sfeer van de muziek, die past in de lijdenstijd in de aanloop naar Pasen. In het stuk worden handen, armen, benen en andere lichaamsdelen van Christus aan het kruis bezongen, met de bedoeling om een mystieke meditatie op te roepen. Een bijzondere en voor Texel zelfs wellicht unieke opvoering. Artex-directeur Pauline Folkerts benadrukte bij aanvang dat de koorleden zich met hun solo's kwetsbaar opstellen, waarmee ze begrip vroeg voor de muzikanten. Dat was niet teveel gezegd. Waar het sfeervolle kerkje zich bij de vijfstemmige koorzang vulde met een warm klinkende samenzang, stak menig solo daar wat mager bij af, ondanks de enorme inspanning die de zangers zich hadden getroost, de durf die werd getoond en de progressie die ze hadden gemaakt. Een kritische noot, die de vraag opwerpt of je er verstandig aan doet de lat bij dit soort projecten die resulteren in een openbaar concert met entreeprijs op deze hoogte te leggen. Een opmerking overigens die niet alleen op gaat voor dit koor, maar net zo makkelijk kan worden geplaatst bij tal van andere concerten, optredens en uitvoeringen van orkesten en andere gezelschappen die recentelijk op Texel de revue passeren. Merendeels uitgevoerd door goedwillende amateurs, al dan niet van hogere leeftijd, waarbij niet zelden de beleving, het samen musiceren of acteren, de voorkeur heeft boven het verzorgen van een perfect concert, presentatie of uitvoering. Er zijn gezelschappen die bij de keus van hun repertoire aan de veilige kant blijven, maar anderen maken voor de afwisseling graag een uitstapje gemaakt naar een wat ambitieuzer werk, wat soms boven de macht van de uitvoerders uit stijgt. Dat hoeft geen probleem te zijn, zolang toeschouwers en uitvoerders zich daar bewust van zijn en er van kunnen genieten. In Den Hoorn was dat het geval. Het daverende applaus na afloop van het concert kan worden gezien als aanmoediging om op de ingeslagen weg verder te gaan. De handen gingen zeker ook op elkaar voor het ensemble. Het vijftal verzorgde mooie instrumentale intro's en een fraaie begeleiding. Bloemen waren er ook voor Ellen Verburgt.