@ TXL
Zuivel en fruit
Eens in de zoveel tijd hoor je wel eens iemand over een rare eetgewoonte, een allergie of verslaving. Zo overkwam mij dit laatst ook. Dit verhaal heeft mij zo verbaasd dat ik het met jullie zal delen. In India woont een dertigjarige man die sterk lijdt aan de aandoening genaamd 'pica'. Die aandoening zorgt ervoor dat je de sterke (en vooral heel onlogische) drang hebt om oneetbare dingen zonder voedingsstoffen te eten. Zo stilt deze man al sinds zijn tiende dagelijks zijn honger met het eten van modder, grind en stenen. Dit is niet alleen al bizar, zijn aandoening is ook nog eens zijn levensovertuiging geworden. Want al zou hij gebraden kip voorgeschoteld krijgen, zelfs dan blijft hij liever modder eten. Dit verhaal zorgt ervoor dat mijn verhaal over eetgewoonten ineens een stuk minder ernstig of spannend lijkt. Nee, ik lijd niet aan pica en eet ook niet het liefst alle iPhone's van mijn klasgenoten op en loop niet de hele dag heerlijk te kauwen op onze bank. Nee, ik heb eigenlijk alleen maar een simpel dieet.
Ik mag namelijk van de dokter voorlopig geen gluten eten. Niet dat we ruzie hebben, maar ik mag gewoon even geen gluten eten. Zes weken niet. Om te kijken of de buikklachten die ik nu heb, minder worden (of beter worden, zoals de diëtiste dat zei). Thuis dachten ze eerst dat gluutjes enge beestjes waren, maar enge beestjes komen gelukkig niet in mijn eetpatroon voor. Gluten zijn eiwitten in tarwe, rogge, spelt, gerst en kamut. Nooit eerder had ik van kamut gehoord, maar nu ik het niet meer mag, zou ik er toch bijna zin in krijgen. Kortom, laat het brood maar staan, die pasta mag m'n zusje en een biertje zal ik toch even moeten vervangen voor een kopje druivensap met alcohol. Goh, wat zal ik slank worden. Leven op fruit en zuivel. En misschien wanneer ik in deze zes weken toch niet meer weet wat ik moet eten, kan ik nog altijd net als de dertigjarige Indiër gaan leven op modder en grind. Al lijkt me dat wel wat zwaar op de maag.
Katja Schraag