Anders bekeken
B&B
Ik weet niet waar u aan denkt bij deze letters, Brigit Bardot, Berend Boudewijn, Bread en Breakfast, B&B accountants, bij de laatste wordt u warm, ik zit in de blauwe brieven. Ik ben bezig met de belastingaangiften, en niet alleen Jozien, de lijnen zijn zo oververhit, dat de computers het niet aankunnen... hou je vast... wij twee dagen extra krijgen vanuit Den Haag. Als je geld moet terug krijgen kan het maanden duren, maar o wee als je de BTW één dag te laat betaalt, nee dat kan absoluut niet. Tot gister, het is geen 1 april grap, we krijgen twee dagen extra! Mijn vader was als accountant de mening toegedaan als ik mopperde over de blauwe brieven: 'Wees blij als je belasting moet betalen, want dat betekent dat je aardig verdiend hebt.' Ik vond het altijd jammer, en dat gevoel heb ik nog. Je denkt dat je wat vergaard hebt, en hupsakee, daar is weer zo'n blauwe jongen .En het saldo krijgt weer een flinke neerwaartse beweging. Ik doe dus verwoede pogingen wat geld te besparen, voor het werk betekent dat dat van elke kilometer die ik maak, en dat zijn er vele in de maand, van postcode tot postcode, het aantal genoteerd moeten worden. Dat is dus een hele waslijst, letterlijk en figuurlijk. Een hele pot thee erbij op tafel en wat paaseitjes om het geheel wat op te leuken, zit ik te rekenen met schema's en roosters. Altijd weer blij als alles weer op papier staat en op de bus is, ik spring op de fiets en steek mijn neus achter de dijk om flink uit te waaien. Morgen ga ik proberen alle patiënten met de fiets te doen, neem ik me voor. Heel goed voor de beurs, maar ook voor de billen, buik, ballonkuiten en bovenbenen. Maar ja, als om half zeven de volgende ochtend de wekker gaat is dat voornemen al aardig in de schoenen gezakt. Toch maar op de pedalen vrouw, naar Den Burg, peace of cake, hup naar Den Hoorn, moet kunnen toch? Een kwartier te laat weer terug in Den Burg en dan gauw naar Oudeschild. Ik ben bekaf en ben blij als na de laatste patiënt, de weg terug komt naar huis. Ha, ha, dat dacht je, er moet een plasje naar de huisarts, hoe makkelijk geven we altijd gas. Een gouden hulp brengt uitkomst, en ik spoed me weer tegen de wind in naar huis. Ik ben aan een flinke stapel boterhammen toe. Mopperend loop ik naar de BrievenBus, wat zal die weer hebben? Een brief van het Bevolkingsonderzoek, borstfoto's, mijn hart klopt in mijn keel, twee jaar geleden, werd ik eruit gepikt, moest ik voor een extra echo, puncties naar het Gemini. Ik scheur gauw de brief open, er is niets gevonden, ik ga zitten en slaak een hele diepe zucht van verlichting. Mijn handen trillen een beetje als ik mijn brood smeer. Gelukkig. Dan maar een Brave Borst die de belastingen spekt, wat is nu echt belangrijk?
Jozien