Anders bekeken
Fluitenkruid
De bermen zijn wit, er is een ontploffing van het mooiste kruid op aarde. Overal kruid dat wiegt op de wind. Ik word er vrolijk van, zit fluitend op de fiets en kan niet nalaten in de berm te springen en gretig een flinke bos te plukken en in de fietstas te steken. Hoe anders kan het gaan in bermen vele kilometers verder. Daar wordt gewerkt met een ander kruid en vonden veel jonge militairen juist in de berm van bijvoorbeeld Afghanistan hun einde. Ik moest er aan denken toen er vanmorgen een foto van een omhelzing, een afscheid, op de voorpagina van de krant stond. Militairen op weg naar Mali, hoe zal het hen daar vergaan?
In Ieper stierven 500.000 soldaten, nu honderd jaar na dato is er een grote herdenking van de Eerste Wereldoorlog. Vechten voor Volk en Vaderland. Ja er is niets nieuws onder de zon. Zes jaar geleden kreeg dochterlief verkering met een militair, toen hij werd uitgezonden naar Afghanistan zat ze in de VWO examenklas. Was er geen spanning omtrent een zwaar tentamen dan was er wel een beschieting in het verrekte Uruzgan. Er brandde een waxientje bij zijn foto en midden in de nacht ging soms de telefoon. Dan werd er verbinding gemaakt om het thuisfront gerust te stellen en kon ze weer lekker verder slapen. Er werd meer voor het thuisfront gedaan. Op een familiedag, waar ook Beatrix de mensen een hart onder de riem stak, werden filmpjes uitgezonden en opgenomen, ja werd zelfs verbinding gemaakt en live tegen elkaar gesproken. Dit fenomeen werkt, het geeft een gigantische boost als je diegene die je mist, waar je ontzettend veel van houdt in der lijve ziet en tegen je spreekt.
Dit weekend werd van dit gegeven op een ander terrein gebruik gemaakt. Voetbal is ook een beetje oorlogsvoering, de strategie, hoe krijg ik mijn leger, mijn elftal zo goed gemotiveerd dat ze kunnen winnen? Het maakte van Ron Jans een ware veldheer. Hij nam van de vrouw en kinderen van de spelers filmpjes op en toonde ze voor de wedstrijd. De mannen waren aangedaan, in het hart geraakt. Wat wil je als een kleine dreumes in blauw wit, jouw toe roept:'Je gaat winnen pap.' Ze kregen vleugels en speelden de wedstrijd van hun leven.
Ik doe het fluitenkruid in een oude kan en zet hem op het mahoniekastje met de foto's van de kinderen, de dochter en schoonzoon lachen me toe. Hij kwam gelukkig heelhuids terug. Met Pasen zocht hij naar maggikruid voor de soep in de groentetuin . 'Hoe ziet dat eruit, schoonmoeder?' Ik zei lachend: 'Ruik maar Duuk, ga maar op je neus af.' Fluitend liep hij door de tuin, en kwam met eieren van de kippen en het goede kruid de keuken binnen.
Jozien