De logiesverstrekker:
'Spannende sporters'
Dat sport- en spelevenementen op Texel belangrijk zijn voor de economie weet ik uit ervaring. Ik exploiteer een groepsverblijf dat regelmatig wordt gehuurd door overkantse sporters en hun aanhang. We zitten dan ook altijd 'vol' tijdens evenementen als catamaranronde, ruiterweekend, Tevoko buitentoernooi en diverse andere toernooien.
MET KOPJE 'LANGS DE WEG' ZIE FOTO
Veel aanloop hebben we ook van sporters die zelf iets op Texel organiseren zoals een trainingsweekend, puzzelrit of golfuitje. Onlangs voor de derde keer triatlonners uit Veenendaal voor een trainingsweekend, allemaal met kostbare fietsen die 's nachts achter slot en grendel in onze schapenboet werden gezet. Het goed bereikbare eiland met zijn enorme net van wegen en paden in een uitzonderlijk gevarieerd landschap biedt dan ook ideale mogelijkheden. Het is natuurlijk wel zaak dat die sportieve activiteit niet op gespannen voet staat met kernwaarden rust en ruimte, want wandelaars komen liever geen woeste mountainbikers tegen. Gelukkig is Texel groot genoeg om beide categorieën te bedienen. Een kwestie van zonering en tijdig grenzen stellen.
Zelf heb niets met sport, nooit gehad ook. De mensen van de Sportraad noemen mij zelfs sportháter. Maar zo erg is het niet. Ik vind sporten best belangrijk als ik zelf maar niet hoef. Wat ik wél haat is het praten over sport in de media. Ik zap direct verder als op de TV weer zo'n eindeloze voor- of nabeschouwing losbarst. Ik kan er daarom niet goed over meepraten. Dat is lastig als je als meelevende logiesverstrekker met je sporters van gedachten wilt wisselen. Maar ik doe mijn best, nog profiterend van de kennis die ik lang geleden als verslaggever opdeed bij het gedwongen bezoek aan lokale wedstrijden. Verder heb ik van de sportpagina's in de krant wat termen en uitdrukkingen geleerd, zodat het op het eerste gehoor toch wat lijkt en ik de mensen het gevoel geef dat ik deskundig met ze meeleef. Maar eerlijk is anders. Een man uit Oosterend hoorde ik ooit zeggen: een volk dat van toerisme leeft verliest houding en karakter.
Nog meer overnachtende sporters? Prima, maar er zitten soms risicogroepen bij, mannen of jongens die het in groepsverband op een zuipen en brullen zetten en het verblijf smerig achterlaten. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het verschilt per sport. Duursporters geven zelden problemen, met volleyballers gaat het ook bijna altijd goed maar met voetballers moet je opletten, net als met (oud)studenten en vrijgezellenfeestvierders. Er zijn verhuurders die geen voetballers toelaten. Het zijn blijkbaar verschillende soorten mensen. Als je zo'n risicogroep toch accepteert moet je direct bij aankomst een streng praatje over de huisregels houden, een hoge borgsom heffen en onmiddellijk ingrijpen bij het prilste begin van wanorde. Wij maken bij elke groep die wil reserveren aan de hand van een telefonisch verhoor een risicoprofiel oftewel een inschatting van het gevaar. Als dat negatief uitpakt helpen we graag bij het vinden van een andere locatie. Wij zijn nogal streng omdat we ook moeten denken aan de rustminnende huurders van ons zomerhuisje op hetzelfde terrein en zelf willen wij ook rustig slapen.
Voetballers zijn dus riskanter dan andere sporters, maar er is geen probleem als er oudere leiding bij is, vooral als daar kordate vrouwen bij zijn. Van vrouwen gaat een corrigerend en matigend effect uit en ze zorgen ook dat de boel schoon wordt achtergelaten. Sommige voetbalteams gaan er al bij voorbaat vanuit dat ze worden geweigerd en doen zich daarom anders voor. Ooit kregen wij een reservering van een Christelijke Zangvereniging uit Scheemda. Bij aankomst bleek het een jolig juniorenelftal te zijn dat zich overigens keurig gedroeg en gebouw en inboedel spic en span opleverde.
Als Texel door het organiseren en faciliteren van sportevenementen mensen trekt die anders niet zouden komen is dat uitstekend voor de lokale economie, vooral als de evenementen worden gepland in de stilste tijden van het jaar. Het lijkt me ook goed voor de belevingswaarde en uitstraling van het toeristisch product Texel als geheel. Een probleem is namelijk dat niet alleen de opwoners *) van Texel steeds ouder worden, maar ook de toeristen: in tien jaar tijd steeg hun gemiddelde leeftijd van 37,4 naar 42,2 jaar en die trend zet door. Al dat grijs en kaal op straat en terras schrikt jongeren af want die zéggen wel dat ze voor de natuur en de zeehondjes komen, maar ze komen vooral voor elkaar want ze zijn zelf nog natuur. Ook voor de ouderen zelf is het niet leuk, want oud kijkt graag naar jong. Het omgekeerde geldt alleen voor gerontofielen maar die zijn er maar weinig, dus als doelgroep niet interessant. Listig over het jaar gespreide invasies van jonge sportievelingen kunnen die negatieve spiraal weer positief maken. Het spannende jongereneiland uit het Sarasanitijdperk krijgen we er niet mee terug maar het helpt wel.
Harry.
*) Dit is geen drukfout. Wij wonen immers niet in maar op Texel en zijn dus geen inwoners maar opwoners.