Larissa Klaassen op weg naar Rio
Als iemand bewijst dat een beperking je niet tegen hoeft te houden is het Larissa Klaassen wel. De achttienjarige inwoonster van Den Hoorn is zo goed als blind. Toch hoopt ze in 2016 deel te nemen aan de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro in Brazilië. Dit moet gaan gebeuren op het onderdeel aangepast wielrennen. 'Ik ben er van overtuigd dat we het gaan redden.'
Met 'we' doelt Klaassen op haar partner Kim van Dijk die bij de laatste spelen al goud haalde. Van Dijk fungeert als 'pilote' voorop, terwijl Klaassen achterop de 'stoker' is. De eerdere stoker van Van Dijk besloot na het succes te stoppen, waardoor Van Dijk op zoek moest naar een nieuwe partner. Klaassen was op zoek naar een nieuwe sport en werd door haar moeder gewezen op een oproep die door Van Dijk gedaan werd op RTV Noord-Holland. 'Als ik weer een sport wilde gaan doen, wilde ik ook direct wedstrijden gaan rijden. Ik besloot direct een e-mail te sturen en vier dagen laten had ik een gesprek met Kim. Vanaf toen is het eigenlijk heel erg snel gegaan. De samenwerking ging direct prima en dat terwijl ik nog nooit eerder aan wielrennen gedaan had.' De komende maanden staan in het teken van trainingskampen, de Ronde van België, de World Cup, het Nederlands kampioenschap en hopelijk het Wereldkampioenschap in Canada.
Maar wie is Larisssa Klaassen en wat drijft haar? Klaassen is een geboren en getogen Texelaar die opgroeide in Den Hoorn. Al vanaf de geboorte waren er problemen met het zicht van Larissa. 'Aan het begin zag ik ongeveer zestien procent. Dat is in de loop der jaren alleen maar verslechterd en op dit moment zie ik nog twee procent. In de praktijk houdt dit in dat ik eigenlijk alleen nog het verschil tussen licht en donker zie.' Waar menig persoon bij de pakken neer zou gaan zitten vormde het Klaassen juist tot de persoon die ze nu is. 'De wereld vergaat niet als je niets meer ziet. Ik ben er juist sterker van geworden.Toen ik steeds slechter ging zien heb ik mezelf braille geleerd en leren wandelen met een taststok. Op mijn laptop heb ik een programma dat de tekst voorleest en omzet in braille voor mijn brailleleesregel. Zo kan ik dus prima met een laptop werken. Bovendien heb ik sinds mei vorig jaar Nyla waardoor ik grotendeels zelfstandig ben.' Nyla is haar blindengeleidehond en voor de informaticastudent is het dier een verlenging van haar lichaam geworden. 'Ik zou niet weten wat ik zonder haar zou moeten. Tijdens het begin van de interne training mocht ze in het weekend niet mee naar huis, dat vond ik verschrikkelijk.' Uiteraard is het niet altijd makkelijk om een visuele beperking te hebben, al uit zich dat bij Klaassen vooral in haar bewijsdrift. 'Ik wil altijd laten zien dat ik gewoon alles kan, al loop ik mezelf daarbij wel eens voorbij. Zo wordt er twee keer in de week getraind in Heerhugowaard (naast de trainingen in Amsterdam en op Texel), helpt ze op de boerderij bij Hans Kikkert aan de Hemmerweg en studeert ze Informatica in Amsterdam. Verder houdt ze zich onder meer bezig met zingen, was ze actief voor de Jongerenraad op Texel en is ze ambassadeur voor Freedom Scientific Benelux, de grootste hulpmiddelenleverancier voor mensen met een visuele beperking. Toch is het voor een topsporter ook heel belangrijk om rust te nemen. 'Mijn begeleider op school helpt mij hier enorm bij. Zo verbood hij het mij op een gegeven moment om een vak te gaan volgen. Hierop volgde uiteraard een enorme discussie', vertelt ze lachend, 'Ik zei hem dat mijn beperking geen excuus mocht zijn om vakken niet te volgen. Hij vertelde mij toen dat blind zijn geen excuus is om dingen anders te doen, maar een reden. Die uitspraak vergeet ik nooit meer.' Omdat Klaassen op een gegeven moment ten onder leek te gaan aan haar bewijsdrang besloot ze (met haar begeleider) zichzelf regels op te leggen. Zo wordt er 's avonds nog maar tot 21.00 uur aan de studie gezeten. Het belangrijkste baken van rust blijft echter de boerderij. 'Ik moet iedere week naar de boerderij. Als ik een weekend trainingskamp heb zorg ik dat ik door de week een keer naar Hans (Kikkert red.) kan. Ik denk dat ik naar Rio maar een kalfje mee moet nemen', lacht ze. Het interview met Klaassen vindt ook plaats op de boerderij, hier heeft ze geen hulpmiddelen nodig. Moeiteloos struinen we door de stallen en ploffen neer in het stro in de koeienstal. 'Ik kom nu al negen jaar op de boerderij en ik ken alle stallen en routes uit mijn hoofd. Bovendien legt Hans de spullen altijd op dezelfde plek, dus ik weet waar alles ligt. Hans geeft me altijd het gevoel dat het onze boerderij is. Dat vind ik leuk. Hans is echt als een vader voor me en de boerderij ooit overnemen is één van mijn dromen.' Niet alleen de boerderij, Texel in het algemeen is onmisbaar voor haar. 'Begrijp me niet verkeerd. Ik vermaak me prima in Amsterdam en vind het een geweldige stad. Toch zou ik niet zonder Texel kunnen. Zoals gezegd groeide Larissa op in Den Hoorn en ging daar ook naar de basisschool. Daarna ging ze voor het VWO naar de OSG. Daar kreeg ze een zware tijd te verduren. Op weg naar haar eindexamen kreeg ze te horen dat ze niet langer begeleid kon worden. Er zat niets anders op dan haar dierbare Texel deels te verlaten. 'Maar in het speciaal onderwijs is er geen VWO, alsof je direct dom bent als je een beperking hebt. Daarom werd ik gedwongen de Havo te gaan doen, terwijl ik met uitstekende cijfers van het VWO af kwam. Dat heeft veel pijn gedaan, maar zoals met alles ben ik er sterker uitgekomen.' Klaasen hoopt dat ze met haar prestaties laat zien dat een beperking je juist sterker kan maken. 'Ik vind het heel vervelend wanneer mensen medelijden met mij hebben. Normaal negeer ik het ook, tenzij ik doorheb dat het oprecht is. Dan leg ik de mensen uit dat ik helemaal niet zielig ben. Ik heb een geweldige moeder, twee heerlijke zusjes en genoeg vrienden. Zonder mijn beperking had ik misschien minder doorzettingsvermogen gehad en daardoor was ik niet zover gekomen als ik nu ben. Ik wil mijn Master gaan halen en ook voor de toekomst zijn er veel plannen. 'Ik zou bijvoorbeeld deeltijd les willen gaan geven op het gebied van de informatica. Fulltime van Texel af gaat me denk ik niet lukken en de boerderij zal altijd een rol blijven spelen in mijn leven.' Voor een achttienjarige heeft Klaassen al heel veel meegemaakt en nu staat ze op de drempel van een prachtige sportcarrière.
Om zo optimaal mogelijk te kunnen presteren heeft ze nog wel wat hulp nodig.'Op dit moment maken we gebruik van een leentandem die ter beschikking is gesteld door de Johan Cruijf Foundation. Daar zijn we enorm blij mee, maar dat is wel een tijdelijke lening. We hebben een eigen fiets nodig die helemaal is afgesteld op onze lichamen. Zo'n fiets kost €8000,-. Hiervoor zijn we op zoek naar sponsoren.'Om haar te helpen organiseert Stay Fit Texel een spinningmarathon. Deze wordt gehouden op 27 april. Hierbij kunnen mensen solo, in duo's of teams spinnen. Het gebruik van een fiets begint bij €30,-. 'Maar meer mag ook hoor', lacht Klaassen. Opgeven voor de marathon kan via n.waerts@texel.com of telefonisch op 06 55683856. 'Ik vind het geweldig dat Stay Fit Texel mij helpt. Alleen redden we het niet. En ik denk dat Kim en ik een grote kans maken. Zij is al kampioen en als ik iets in mijn hoofd heb, krijg je het er moeilijk weer uit. Hoe het uiteindelijk ook gaat lopen, aan de inzet en het doorzettingsvermogen van Klaassen zal het in ieder geval niet liggen. Texel heeft al Olympisch kampioen Dorian van Rijsselberghe, maar als het aan Klaassen ligt komt daar in de toekomst een Paralympisch kampioene bij. 'Als ik zie hoeveel stappen ik in korte tijd al gemaakt heb geeft me dat veel vertrouwen. Dat geeft Kim ook aan. Die zei al dat ik er sowieso wel ga komen en ook de coaches zijn enthousiast.' Het vertrouwen bij de Texelaar is groot. 'Ik vertrouw Kim volledig. Het scheelt ook dat ik vaker heb moeten vertrouwen op personen of hulpmiddelen. Vanaf het begin heb ik geen enkele twijfel en zij heeft die twijfel ook niet. We hebben nog drie jaar en we kunnen alleen maar beter worden. De KNWU (Koninklijke Nederlandsche Wielren Unie red.) heeft er blijkbaar ook vertrouwen in, want ze laten je ook niet zomaar op trainingskamp naar het buitenland gaan. We gaan knallen!'