@ TXL
Tweede kans
'Iedereen verdient een tweede kans.' Vinden we. Maar ondertussen vergeven we fouten van iemand anders nooit. Als het erop aankomt, confronteren we de ander meteen met de fouten die hij gemaakt heeft. Ergens blijft het altijd knagen. Als je een willekeurig persoon vraagt of een pedofiel na vrijlating huisvesting nodig heeft, zal hij beamen dat iedereen een plek om te wonen nodig heeft, maar o wee als deze pedofiel naast hem komt wonen. Dat is teveel. En het allerbekendste voorbeeld, vreemdgaan. Allemaal, stuk voor stuk, behalve de echt sterken onder ons, zullen vriend of vriendin vergeven als deze met tranen in de ogen en een loopneus opbiecht dat hij gisternacht met een ander is geweest. En zelfs als het niet opgebiecht wordt en je er als partner zelf achter moet komen, vergeven we het meestal toch. Foutje kan gebeuren en iedereen verdient toch immers een tweede kans? Maar bij de eerstvolgende ruzie komt gelijk dat voorval naar boven en schreeuwen we net zo hard: 'Dan ga je toch lekker naar die ander als je de aardappels niet lekker vindt!' Weg tweede kans, het verwijt blijft. Nee, diep van binnen geloven we niet in die tweede kans. Bij kleine kinderen zie je het al. Hoewel ouders altijd blijven herhalen dat het kan gebeuren, houden ze het kind daarna altijd extra in de gaten. Want het geloof is weg. En dat ontwikkelt zich steeds verder. Na het vreemdgaan is het vertrouwen weg, hoe je het ook wendt of keert. Mensen geloven niet dat een dief nooit meer iets zal stelen. We willen allemaal graag een tweede-kans-maatschapppij nastreven, maar ondertussen heb je eigenlijk vaak maar één kans. Hoe vaak we het ook blijven herhalen, zo werkt het nu eenmaal. Omdat alles gebaseerd is op vertrouwen. Op je werk, in relaties, met kinderen, met vrienden/vriendinnen, met de tramconducteur. En een beschadigd vertrouwen is hetzelfde als een gebroken vaas, je kunt het lijmen, maar de barstjes blijven. En dat is de reden waarom een tweede-kans-maatschappij in zekere zin niet bestaat. We kunnen het willen, maar niet afdwingen. Het is eerlijker om mensen een tweede kans te geven als je het ook daadwerkelijk meent. Jezelf voor de gek houden is toch echt zonde van je tijd.
Emily Westdorp