Verjaardag kent verrassend slot
Een echt Texels toneelavondje. Met Texelse acteurs en een Texelse toneelschrijver. 't Amateurtje speelde zaterdag in De Wielewaal 'Pier is niet hier' van Aris Bremer. Een uitdagend stuk voor de toneelvereniging waarin elke personage een eigen agenda heeft.
Het verhaal van 'Pier is niet hier' draait om Pier Mans, een vrijbuiter die door de ideële organisatie 'Green World' is uitgezonden naar Janzaï, om het bestrijdingsmiddel Greenpower aan de man te brengen. Op de verjaardag van dochter Iris komen familieleden en zijn ex vrouw bijeen in de tuin van Pier. Daar duikt ook de mysterieuze Green Girl op. Grote afwezige is Pier zelf. De grote vraag is: wie heeft dit dan georganiseerd? En hoe kan het dat de fabrikant van het chemische bestrijdingsmiddel Oxyflix zo goed overweg kan met de baas van Green World, de milieu-organisatie die er met veel subsidie voor heeft gezorgd dat deze giftige verdelger wordt verboden? En dan is er nog de mysterieuze zwarte doos van Pier. Een stuk waarin wangedrag op multinationaal niveau is verpakt in een luchtige komedie. Met bijzondere typetjes die handelen uit hebzucht, liefde, emotie, jaloezie of andere drijfveren. Waarin bedrog en misleiding de boventoon voeren, maar ook met humor en kwinkslagen. De uitwerking van de karakters en woordgrapjes maken dit tot een typisch Aris Bremer-stuk. De Oosterender schreef 'Pier is niet hier' aanvankelijk voor zes vrouwen, maar voor breder gebruik schreef hij er in de tweede versie ook een paar mannen in. In De Wielewaal zat hij op het puntje van zijn stoel, in de rol van schrijver, toeschouwer en recensent. Hij zag hoe zijn creatie wat aarzelend op gang kwam, omdat zo'n introductiefase altijd lastig is, door de zenuwen, flinke dialogen of dat de rolkennis nog wat te wensen over liet. Door oogcontact met de souffleuse legden sommigen het er onnodig dik op, maar gezien de korte repetitietijd mag het een wonder heten dat ze het er zo afbrachten. Onnavolgbare situaties, rondvliegend water, grappen en grollen, een mooi decor, hier en daar een traan en de overwinning van het goede maakten het tot een vermakelijke avond.
Zoals Bremer hoopte speelde Jan Eelman de rol van Matthijs Mans, de vader van Pier en opa van Iris. Als eigenaar van Oxifris steekt hij zijn weerzin tegen GreenWorld niet onder stoelen of banken. Eelman kon zijn komische talent uitleven met onbedaarlijke lachsalvo's, kwinkslagen, woordspelingen, danspasjes en dronkenmanspraat. Willemijne Keijzer was in de huid gekropen van Rosie, de ex van Pier. Ze zette een wat verbitterde vrouw neer, die in onmin is geraakt bij haar ex-schoonfamilie en die bij dit raadselachtige samenzijn met hen wordt geconfronteerd. Liefde overwint alles, ook de hare voor Pier. Rolvast, met wat meer expressie had Rosie wellicht nog beter tot haar recht gekomen. Pier wordt ook gemist door dochter Iris, gespeeld door Annemieke Ran. Ze staat symbool voor het goede in de wereld, maar blijkt meer te weten dan ze aanvankelijk voordoet. Via een list zorgt ze dat het losgeld van de bedriegers bij het goede doel belandt. Ook zij zat goed in haar rol, al was Iris met gebruik van meer expressie en gebaar wat krachtiger geweest. Richard Eelman was als baas van Greenworld prominent aanwezig. Hij ontpopte zich als een bedrieger die samenspant met zijn oude vijand en die sneller van geaardheid dan van pak wisselde. Tineke Mosk had als Mabel Mans de rol van pinnige zus van Matthijs. Ze kwam wat haperend op gang, maar gaandeweg kwam ze lekker los. Last but nog least Lisa Zegers, die als de mysterieuze Green Girl Lisa haar debuut maakte. Fraai in het groen leek ze weggestapt uit een reclamespotje. Zonder schroom stapte ze bij aanvang voor het gordijn om in haar eentje de voorstelling te openen. Met ongeremd en duidelijk spel maakte ze een prima entree.
Met de keus voor dit stuk maakten ook regisseurs Gooitzen Kedde en Karin Gaasbeek het zich niet makkelijk, zichtbaar was dat er veel tijd en energie in was gestoken. Souffleuse Thea Hin zorgde voor een onzichtbare maar belangrijke bijdrage, Ben Roest dat alles mooi was uitgelicht, Richard Eelman timmerde het decor en grimeuse Ria Kleinveld en kapster Hennie Ploeger deden de finishing touch.