Anders bekeken
Genoegen
Ik zit op de tribune in 'Ons Genoegen' en volg het zaalvoetbaltoernooi 'Dorp tegen dorp' op de voet. Jongens van alle windstreken van het eiland meten hun krachten en balbehendigheid. De Texelse Sneijders, Huntelaars en Pelles doen hun best. Het is leuk om te zien, zaalvoetbal gaat snel, de ballen knallen in het rond. De jongens rennen, springen en schieten op doel dat het een lieve lust is, de energie spat er af. Na alle Olympische momenten werd het even stil. Nu op eigen locatie, op eigen niveau, eigen spelen waarvan het volk kan genieten.
Vaders en moeders, broers en zussen, vrienden, vriendinnen moedigen aan, dat is overal ter wereld gelijk. Tribunes zitten vol, De Kuip, de ArenA, duizenden gaan naar het stadion om te genieten van het spel en de spanning, de sfeer en de wedstrijd. 's Avonds kijk ik tv, een nieuwe serie over het leven van Johan Cruijff. Ik ben gek op voetbal en sponsor al jaren de Johan Cruijffveldjes. Ik denk dat dollen over een grasveld, knieën onder de prut een gezonde start is van je leven, waar je ook woont en wie je ook bent. Of het een sloppenwijk is of een grasveldje in Wassenaar, dat maakt niets uit. Het effect van een doelpunt is hetzelfde.
De doelpunten met authentieke beelden zijn mooi. Ook de andere kant van de sportman wordt belicht, hij verliest al heel vroeg zijn vader, voor wie hij op het veld extra zijn best deed. Door toedoen van zijn schoonvader komt er een zakelijke aanpak en verhuizing naar Spanje, waar hij nog meer naam zal gaan maken.
De bel gaat, de buurvrouw heeft een pakje aangepakt van Selektvracht, ik maak het open, een mooi boek. 'Willem, de voetballer', een kado voor manlief. Ter ere van Willem van Hanegems 70e verjaardag is er een fotoboek uitgegeven met daarin alle periodes van zijn leven. Een van de beste voetballers die Nederland gekend heeft, hij won in 1970 de wereldbeker en vier jaar later de UEFA-cup. Het boek is prachtig om te zien en te lezen. Mij treft zijn voorgeschiedenis. Hij is geboren in 1940 en in 1944 komt zijn vader om bij een bombardement op Breskens. In zijn laatste daad beschermt hij een pasgeboren jongetje in de schuilkelder. Deze zal later hoogleraar in de oncologie worden te Nijmegen.
Willem speelt op straat, het is oorlog en armoe, hij voetbalt daar en gaat later kijken bij trainingen. Als hij de bal steeds loepzuiver terugspeelt wordt hij ontdekt en speelt een jaar later in het eerste de sterren van de hemel. Mijn mobieltje gaat, een sms: 'We zijn kampioen tante Jozien!' De Texelse Sneijder feest, prachtig, wie weet wat daar nog van komt... Het is mij een groot Genoegen.
Jozien