Kinderen achter het spinnenwiel
'Spinnen is superleuk', vertelt Ineke Gieles (links), die de jeugd samen met Lies Bremer zaterdag in Kaap Skil liet ervaren hoe het aloude ambacht van wolspinnen in z'n werk gaat. De demonstratie sloot aan bij de tentoonstelling 'Visserstruien' in Kaap Skil.
Lies Bremer zat in haar jeugd geregeld achter het spinnenwiel, tot een jaar of dertig geleden het apparaat naar zolder verdween. De oproep van Erna van Sambeek mee te helpen bij het maken van het grote eiland van wol dat nu in Kaap Skil hangt, bracht haar weer aan het spinnen. Inmiddels zit ze weer regelmatig aan het spinnenwiel en is ze lid van het breicafé.
Ook Ineke Gieles was vroeger vaak aan het wolspinnen. 'Ik maakte zelf veel truien, sokken en andere kleren. Toen had je als vrouw daar nog de tijd voor.' Ook bij Ineke verdween het spinnen naar de achtergrond en kwam bij het maken van het woleiland weer tevoorschijn. Inmiddels geeft ze in het seizoen elke week demonstraties in Kaap Skil. 'Wolspinnen hoort bij de Texelse cultuur, het is leuk om dat over te dragen op de jeugd. Ze zijn best belangstellend.' Kinderen maakten ook kennis met het kaarden (ontwarren) van de Texelse schapenwol.