Wat ik zeggen wou
Leve(n)-de kerk!
Heeft de kerk nog toekomst? Het provocerende stukje in de krant van 31 januari met de kop 'Kerken afbreken?' heeft voor heel wat beroering gezorgd op het eiland. Vooral in De Cocksdorp waar men met man en macht en met inzet van de gehele bevolking zich heeft ingezet voor behoud en restauratie van het beeldbepalende gebouw aan het einde van de Kikkertstraat, kwam het bericht als een mokerslag binnen.
Het stukje, dat helaas enigszins verbouwd in het nieuws verscheen, wekte de indruk dat de kerkgemeenschap op sterven na dood is en de gebouwen nu vogelvrij. Niets is echter minder waar. De nauwkeurige lezer, die de moeite nam het hele stuk uit te lezen, had eruit kunnen opmaken dat het scherp gestelde verhaal bedoeld was als een bewuste provocatie voor een scherpe discussie over kerkzijn en gemeenschapszin. Wat betekent de kerk voor ons persoonlijk, zijn we bereid daar energie, tijd en geld in te steken? De vijf aangekondigde bijeenkomsten zijn mede hierdoor druk bezocht geweest, al bleef de gehoopte opkomst van buiten de vaste kring uit. Natuurlijk zijn wij als kerkgemeenschap ons ervan bewust dat, door vergrijzing en uitsterven van bovenaf en het uitblijven van aanwas van jongeren, de groep kerkgangers steeds kleiner wordt. Hierdoor wordt het inderdaad moeilijker de gebouwen in goede conditie te houden en voldoende predikanten te kunnen bekostigen. Dit echter gaat om de 'buitenkant'.
Tot onze grote vreugde bleek uit de discussies hoe springlevend de kerk van binnen is. Hoeveel warmte en ondersteuning men ervaart van de kerkgemeenschap. Een greep uit de opmerkingen: de kerk zet aan tot andere dan de dagelijkse dingen en gedachten. Het gaat over iets anders dan economische en materiële belangen. De kerk is letterlijk en figuurlijk een baken. Voedt en geeft rust. Is bij moeilijkheden als een warme deken. Het samen zingen en de muziek verbindt. Je staat in een geschiedenis, verbonden met je voorouders, zelfs als die op een heel andere plek gewoond hebben. Een enkele bezoeker vond toch dat hij 'de kerk in de breedste zin' niet nodig had om zijn geloof te onderhouden, maar de meesten ervoeren het kerkzijn als een verrijking van hun leven. Kerk als gemeenschap en kerk als gebouw zijn twee verschillende dingen, die echter wel met elkaar verbonden zijn. Maar alle enthousiaste plannen van Woelmuis voor de invulling voor leegstaande kerkgebouwen kunnen gelukkig nog naar de prullenbak verwezen worden.
Corrie Timmer,
namens de Voorbereidingscommissie Groothuisbezoeken van deWaddengemeente Texel