Ongezouten
Ganzen
Ik heb met Valentijnsdag nog nooit zo'n klein bosje bloemen gekregen als afgelopen vrijdag. Kennelijk dacht de gulle gever aan die ruikertjes die de winnaars bij de Olympische Spelen krijgen. Dan heb je net de tien kilometer schaatsen gewonnen in een supertijd, krijg je me daar toch een lullig boeketje. Eigenlijk zou je uit protest gas terug moeten nemen. Wat een schande. Maar de toon is gezet, want dat bossie van mij verzuipt nog in een borrelglaasje. Nou, bedankt Valentijn. Wat mag dat wel niet gekost hebben. Wie van Annie een groot boeket verdienen zijn de gemeenteraadsleden die 19 maart gekozen worden. Dat wordt me een klus. Kijk, dat geneuzel over een tuunwalletje hier en een bed and breakfastje daar, dat is allemaal leuk en aardig. Zulke stukken in de krant, maar verder ligt er geen hond wakker van. Hoe anders ligt het met ingewikkelde nieuwe taken die het Rijk, vergezeld van gigantische bezuinigingen, op het bordje schuift van de gemeenten. Neem alleen maar de enorm ingewikkelde jeugdzorg. Ga er maar aan staan als Texel. Verder moeten keuzes worden gemaakt op onder meer het gebied van gehandicaptenbeleid, thuiszorg, inkomen, toeslagen, werk en PGB. Wie heeft daar kaas van gegeten? Het democratische gat wordt steeds groter. En wie voelt zich dan ook nog eens geroepen om constant onder vuur te liggen als verantwoordelijk wethouder. Regelmatig mogen we op landelijk niveau getuige zijn van hoe hoge bomen veel wind vangen. Dat verdient nou niet bepaald de schoonheidsprijs. Als ganzen zo worden afgeslacht als onze politici, stond iedereen op zijn achterste benen. Desondanks zijn er acht partijen bereid gevonden deel te nemen aan de verkiezingen. Zij hebben met veel moeite een handjevol kandidaten geronseld, elk met een eigen achterban. Zo is de een lid van een voetbalvereniging, de ander doet aan handballen, een derde weet er de ballen van. Dan zijn er kandidaten die ongetwijfeld kunnen rekenen op de stem van de buurvrouw, zeker als zij een volmacht afgeeft. Verder heb je nog lijstduwers en andere lokale beroemdheden uit het roemruchte verleden die never nooit zullen nippen aan de vergaderkoffie. Die verkiezingslijst moet tenslotte wel een beetje gevuld lijken. Hoe kritisch Annie ook aankijkt tegen het reilen en zeilen van de raadsleden, zij verdienen wat mij betreft een bloemetje. Maar dan wel over vier jaar. Als de balans is opgemaakt en we terug kunnen kijken op een periode om trots op te zijn. Als ze bewezen hebben de kunst te verstaan om een groots boeket te maken van bloemen waar we bij kunnen. Dat zou mooi zijn.
Annie@texelsecourant.nl