'Van die vent, daar kan ik iets van leren'
Jaap Dros, docent, muzikant, schaker, fruitteler. Niet noodzakelijk in die volgorde. Met ingang van dit jaar nam hij afscheid van OSG De Hogeberg, zestig jaar oud en het onderwijs ontgroeid.
We zitten in de woonkeuken van zijn huis aan de Hallerweg. Hij citeert Nijhoff, we praten over de schaakcompetitie en Texelpop, over fruitteelt, waterafvoer en AGA's. En natuurlijk over het onderwijs, waar hij 37 jaar geleden mee begon en dit jaar mee ophield. 'Moe, dat ook, maar ook ingehaald door de tijd', zegt hij. 'Een e-mail sturen lukt nog wel, maar je moet als leraar niet voor de klas staan stuntelen met een computer. Dan verlies je autoriteit en daarmee je geloofwaardigheid.' Dros is een leraar van de oude stempel, die gelooft in zijn eigen kennis en kunde en dat graag wil overdragen op zijn leerlingen. Daarbij volgde hij geen andere methode dan zijn eigen. 'Tegenwoordig wordt alles getoetst, gerapporteerd en geregistreerd. Begrijp me niet verkeerd, het is een systeem als alle andere en het zal zijn goede kanten hebben, maar het is geen systeem voor mij. Ik vraag me af hoe je de jeugd in vrijheid kunt laten opgroeien als alles van tevoren vastligt, Alsof ze een tunnel worden ingedreven waar alle keuzes al gemaakt zijn.' Zijn bijzondere manier van lesgeven, heeft zeker indruk gemaakt, elk van zijn ongeveer 3000 oudleerlingen zal zich hem zeker herinneren. 'Ik liet ze voor biologie wel een boekje maken, waarin ze dingen moesten optekenen uit het leven om hen heen. En na twintig jaar spreek ik wel eens mensen die dat schriftje nog steeds hebben.' En Dros spreekt vaak oudleerlingen, aangezien de meesten van hen op het eiland zijn gebleven. Een gevolg van lesgeven aan het VMBO. 'Als ik een tegelzetter laat komen, is dat een oudleerling. Maar ook als er een loodgieter komt of een timmerman. Of als ik naar de supermarkt ga.' Naast het onderwijs, waarin hij begon als docent biologie, geniet Dros enige bekendheid als muzikant. Om die reden werd hij ook gevraagd muziekles te geven, wat hij ook weer op zijn geheel eigen manier deed. 'Maar het had wel effect. Ineens verschenen er op Texelpop, wat echt een feestje van de RSG was, ook jongens van de LTS.' En hij somt een rij namen op van eilandelijke popmuzikanten die al sinds jaar en dag meespelen. 'Daar ben ik wel trots op, dat ik dat heb weten te bereiken. Dat die jongens zeiden: een gitaar, dat lijkt me wel wat.' Met zijn programma op gedichten van J.C. Bloem is hij nu en dan te zien in kleine theaters. 'Om een of andere reden vooral in het oosten van het land. Maar zo gaat dat. Het ene optreden lokt het andere uit. En dan heb ik weer het idee dat ik nuttig en cultureel bezig ben.' Samen met violist Thomas Patijn uit Den Haag was hij met dit programma op Struûn te zien. En met zijn groep The Small Buzz is hij regelmatig op verschillende plaatsen op het eiland te horen. 'Misschien gaan we daar wel wat meer mee doen. Er zijn wel ideeën, maar het hoeft allemaal niet meer zo nodig. Die vrijheid heb ik nu. Als ik naar het strand wil gaan, dan ga ik naar het strand en als ik een paar uurtjes in de boomgaard wil werken, dan doe ik dat.' Vrijheid is een groot goed voor Dros. 'Laten we zeggen dat ik nu op driekwart van mijn leven ben. Dat laatste kwart wil ik doen wat ik zelf wil.' Juist deze ochtend heeft hij een probleem met de waterafvoer opgelost en langzaam loopt het water weg uit de grote plassen tussen de nog kale hoogstambomen.