'Barbaarse' SuperSunday evenaart Elfstedengevoel 1963

Barbaars, mensonterend en verschrikkelijk. Superlatieven schoten tekort voor de omstandigheden waaronder zondag de negende SuperSunday werd verreden. Van de 480 mountainbikers die 's morgens van start gingen haalden slechts 45 de finish. Van hen bleken 25 rijders alle vijf knippen te hebben. Het merendeel staakte, al dan niet gedwongen, voortijdig de strijd, menigeen raakte onderkoeld, sommigen bereikten huilend de verversingspost.

Nooit eerder was het weer zo slecht. Leek het 's morgens vroeg bij het van huis gaan nog mee te vallen, na de start kregen de ATB'ers al snel de volle laag. Stormachtige wind uit het zuidwesten, in combinatie met striemende regen. Eerst richting de veerhaven, maar toen de eerste deelnemers de Schulpengat passeerden, bleek dat die wegens zwaar weer aan de kant werd gehouden. Organisator en deelnemer Henri van Maldegem zat bij de eerste groep en voelde hoe bij het oprijden van het groene talud bij het Havenrestaurant zijn fiets door de wind werd opgelicht. Via de Joost Dourleinkazerne naar de Hors, waar wind en regen vrij spel hadden. Een zware beproeving, menig rijder had moeite het juiste spoor te vinden. De één binnendoor, de ander buitenom. Een hels traject, waar de verkleumde Piet Kooiman en Dennis Kuipers verkleed als nudisten bij paal 8 de eerste stempelpost bemanden. In het voortraject waren er al heel wat rijders gesneuveld. Zelfs oersterke mountainbikers, zoals Thijs Witte. Meerijdend in de voorste linies zagen zijn maten hem ter hoogte van De Mok pardoes de sloot in rijden. 'Onderkoeld', luidde de diagnose. Pas na flinke aandrang liet de schilder zich overhalen om te keren en naar huis te gaan. Vele anderen zouden volgen. In strandpaviljoen Paal 9, de eerste verversingspost, was het leed niet te overzien en eindigde voor menigeen de tocht.

Daarna voerde de 105 kilometer lange rit via de duinen, het ATB-pad, 't Mientje naar de bollenschuur van de familie Ran op 's Hertogenbosch, waar de tweede stop was ingericht. Onderweg reden de mountainbikers onder meer langs de zeehonden van Ecomare. Een welkome opsteker, zeker voor de jeugd die dit traject meefietste. Vanaf paal 19 liep de route over het strand. Ondanks de wind in de rug was het door het hoge water een zware beproeving, waarbij de rijders door het mulle zand voortploegden. Zo ging het tot aan de kop van de Slufter, waarna koers werd gezet naar de stop aan de Muyweg. Met 54 kilometer in de benen stapte op 's Hertogenbosch het merendeel van de deelnemers uit. Van Maldegem: 'Sommige mensen wisten niet meer waar ze waren.' Velen waren onderkoeld, de EHBO'ers hadden handen vol werk om verkleumde renners op te lappen. Omdat het allemaal veel langer duurde, rekte de organisatie de vertrektijd wat op. Toch mochten veel rijders niet verder, wat morrend werd geaccepteerd. In de hectiek verspeidde zich het gerucht dat de race was stilgelegd, maar dat bleek niet te kloppen. Een kleine honderd rijders vervolgden de tocht door de Eierlandse polder, waar op de boerderij van De Ridder de derde post wachtte. Als verzopen katten druppelden de doordouwers binnen, overigens lang niet allemaal, want onderweg werd menig zwoeger van de fiets geplukt. Busjes en andere vervoermiddelen reden af en aan om verkleumde deelnemers voortijdig naar Den Burg te brengen. Aan de Postweg eindigde na77 kilometer ook de rit voor Van Maldegem zelf. 'Ook ik raakte onderkoeld, een heel vreemde gewaarwording.' Was het niet door de kou, dan moesten pechvogels de strijd wel staken wegens materiaalpech. Circa zestig rijders vervolgden de rit door de polder. Ludiek onderdeel voltrok zich bij het kanaal, waar de ATB'ers met een kraan over werden gezet. Bij Jachtlust werd het pontje geschrapt omdat men er niet in slaagde het gevaarte tegen wind naar de overkant te krijgen. Op de terugtocht werden de rijders door Het Cafeetje gestuurd, waar op de bar een Juttertje was klaargezet. 'Doe mij er maar vier', meldde eerst aankomende Roel Bakker, waarna hij de gelagjes één voor één naar binnen tikte. Van de rijders die de rit volbrachten, kwam de helft van Texel. In Stayokay werden de 'helden' opgewacht met boerenkool en bier. In de warmte en met hetzelfde gevoel dat Elfstedenrijders in 1963 moeten hebben gehad, werden alweer plannen gesmeed voor 2015. 'Volgend jaar gaan we er weer voor.'

Gerard Timmerman