@ TXL
Zaterdag heb ik een wereldreis gemaakt (tenminste, zo voelen voor mij alle reizen verder dan Den Helder). Samen met twee klasgenoten ben ik naar de open dag van de Erasmus universiteit geweest. Een wereldreis tot Rotterdam. Onze eerste 'les' begon om tien uur, wat betekende dat we de eerste boot moesten nemen. Ik weet niet wie er vaker op zaterdag de eerste boot neemt, maar erg druk is het niet en iedereen die dan al op de boot zit vindt elkaar gek, want wie gaat er nou op zaterdag om vijf uur z'n bed uit. Anderhalf uur later stonden we al in Amsterdam en kwart over 9 stonden we op station Rotterdam Centraal. Zo snel gaat dat. Gelijk weet je ook dat je in de stad bent: druk, veel mensen, nog meer culturen en groot. Stiekem zie ik mezelf er al wel tussen lopen. Maar we waren er nog niet. Eerst moesten we onder de grond. Niks engs hoor, gewoon de metro. In datzelfde metrostation vonden we gelijk echte Rotterdamse locals die naar dezelfde open dag gingen, die ons wel naar de universiteit wilden gidsen. Zo makkelijk gaat dat dus in de stad. Aangekomen op de universiteit voelde het net als alle eerste keren. Eerste keer naar de middelbare school, de eerste keer naar de ouders van je vriendje. In het begin heb je geen idee wat je er doet, of waarom je er ooit heen gegaan bent, maar je weet dat het vanzelf gaat wennen en dat het normaal wordt. Zoals ik al zei begon om tien uur begon onze eerste 'les'. Dat begon gelijk al goed: een megacollegezaal met een stuk of 200 mensen. De speaker van de sprekende docent was stuk, waardoor hij 40 minuten tegen ons heeft staan schreeuwen. Ja, dat college is me wel bij gebleven. Van het ene uiterste naar het ander uiterste zat ik daarna in een lokaal met nog geen 30 mensen. Alles even interessant, alles even leuk. Na zo'n vijf uur over de campus te hebben gelopen, zat onze dag erop. Op onze terugreis werd gelijk duidelijk dat ook Rotterdam niet eindeloos groot is: in de metro terug kwamen we onze local vrienden weer tegen. En misschien kom ik ze ooit nog tegen, want zeker na zaterdag zie ik het snelle studentenleven al helemaal zitten.
Katja Schraag