Wat ik zeggen wou
Texel Campings
De Texelse Courant van opende met de kop: 'De Krim blaast fusie met Texel Campings af'. De Krim geeft daarvoor onder meer als reden dat Texel Campings een verlies had van een miljoen over de jaren 2010-2012 en een op korte termijn noodzakelijke investering van 3 miljoen euro. De risico's zijn te groot, want ook met die investering is het nog maar de vraag of het resultaat zal verbeteren. Het is erg jammer dat de fusie niet doorgaat. Dat betekent waarschijnlijk het einde van de Stichting Texel Campings. Maar ze hebben het er naar gemaakt. Ze, dat zijn de commissarissen Bart Bos (voorzitter), Jan Jacob Rab (sinds kort directeur) en Joke Kuiper-Roeper, plus de onlangs teruggetreden directeur Harry Mathijsen. Zij hebben de laatste ruim tien jaar Texel Campings bestuurd en geleid. De afgebroken fusie heeft een voordeel. Het is nu duidelijker hoe het financieel met Texel Campings gaat. Dat was nooit bekend. Een stichting hoeft, in tegenstelling tot de BV De Krim, geen financieel verslag openbaar te maken. En de commissarissen deden dat dan ook niet. Nu weten we - in grote lijnen - hoe het er voor staat. Slecht. Erg slecht. Commissarissen en directeur hebben dus veel fouten gemaakt.
Maar over die fouten hebben ze het niet in de Texelse Courant. In ieder geval niet drs. Harry Mathijsen in zijn ingezonden brief, die in de zelfde krant staat. Hij doet wat hij al zo vaak heeft gedaan. Hij geeft anderen de schuld. Het zijn meestal de zelfden: het weer, het gemeentebestuur, de politiek, Staatsbosbeheer, de ondernemers. Deze keer staat de familie Goënga ook in het rijtje. Maar, mijnheer Mathijsen, wie heeft het verkeerde bureau gekozen voor het ontwerp van het nieuwe Loodsmansduin? Wie heeft daardoor drie maal voorstellen afgekeurd, waardoor de planning voor de herstructurering van Loodsmansduin meteen al een jaar achterliep? Wie heeft de financiële planning voor die herstructurering zodanig opgezet dat de 1 miljoen financiering voor de infrastructuur eigenlijk niet rond te krijgen was? En dat er daarom in een laat stadium een bijdrage van 10.000 euro opgelegd werd aan de aanstaande eigenaars van een nieuw chalet, met alle onrust van dien? En dit zijn maar een paar voorbeelden. Ze staan in het stukje dat ik in dorpskrant 'De Hoornder' van maart 2010 schreef. Er is in die vier jaar niets veranderd bij Texel Campings. Ik had het toen ondermeer over een gebrekkige financiële planning, een te geïsoleerde opstelling (ten opzichte van de Texelse gemeenschap), een weinig tactvol optreden (onder meer naar het college van b en w) en weinig schuldbesef. Ik dring er in dat stukje op aan dat commissarissen en directeur moeten aftreden. Hadden ze dat maar gedaan. Dan ging het nu wellicht beter met Texel Campings.
Hoe gaat het nu verder met Texel Campings? De afspraak is dat de bedrijfsvoering op een professionele wijze wordt overgenomen door De Krim, dat lijkt me voor de korte termijn een goede oplossing. Ik heb net als vrijwel iedereen, inclusief waarschijnlijk het gemeentebestuur, weinig inzicht in de cijfers. Maar het volgende is denkbaar. De terreinen Om de Noord, De Shelter en Loodsmansduin worden verkocht. Die zijn waarschijnlijk het meest rendabel. De opbrengsten worden gebruikt om de noodzakelijke investeringen in Kogerstrand te financieren. Dat wordt dan vervolgens ook verkocht.
Uiteraard zijn er ook andere scenario's mogelijk. Maar ik acht het een kleine kans dat Texel Campings blijft bestaan. En daarmee komt een eind aan een prachtig initiatief dat zestig jaar geleden werd genomen door b en w en de Texelse gemeenschap: de Stichting Sociaal Toerisme Texel. Deze afgang van Texel Campings had nooit mogen gebeuren. Ze kunnen wel iedereen de schuld geven, maar dit is gewoon wanbestuur en mismanagement. De dame en heren worden bedankt.
Joop Quint