Achter de schermen
Wie beslist?
Woensdagavond zaten de lijsttrekkers van de zeven politieke partijen waaruit we op 19 maart kunnen kiezen zij aan zij om hun standpunten tentoon te spreiden over de landbouw. Op deze avond passeerden de nodige knelpunten de revue. Een verhelderende avond voor de jonge boeren, maar zeker ook voor de kandidaat-raadsleden. Een prima wisselwerking, er zijn nuttige contacten opgedaan waar iedereen de komende jaren zijn en haar voordeel mee kan doen. De avond bracht ook een andere realiteit aan het licht, namelijk dat je als lokale politiek steeds vaker bitter weinig te vertellen hebt. Neem de ganzenoverlast, een probleem waar we maar niet vanaf komen. Boeren die hun oogst (deels) zien weggevreten, een ganzenpopulatie die maar door blijft groeien en een schadeafhandeling die ver van de praktijk af staat. Alle lijsttrekkers vonden: zo kan het niet langer. Maar de oplossing? Die ligt niet op Texel, daar gaat de provincie over, het Rijk of Brussel. Zíj beslissen. Volgende onderwerp: de verhouding landbouw- en natuurgrond. Als boeren hebben jullie toch ook dat akkoord getekend over Waalenburg, jullie willen dit toch zelf?, werd gezegd. Maar geen keus uit vrije wil, ze stonden met de rug tegen de muur. Door de Flora- en Faunawet, Ecologische Hoofdstructuur, Natura 2000, Natuurbeschermingswet, etc. Die zijn echt niet op Texel bedacht. Je raadt het al: regelgeving van hogerhand, de lokale politiek heeft het nakijken. Volgende thema: duurzaamheid. Ik hoorde spreken over aardwarmte. Maar bouw je in een aardkundig monument, dan mag je zomaar niet de diepte in boren. Wie beslist daarover? Juist, de provincie. En van windmolens op Texel willen ze in Haarlem al helemaal niets weten. Je hebt ook boeren die een biovergister willen. Dat verzoek ligt inmiddels in Den Haag, op 28 januari doet de Raad van State uitspraak. Schaalvergroting is voor de meeste boeren noodzaak om te overleven. Dat vergt grotere schuren, stallen en grotere bouwblokken. Maar toen onze eigen raad in het bestemmingsplan de bouwblokken wilde opschalen, werd dat door besluitvorming van hogerhand geblokkeerd. Zoals de streekrekening van de gemeente voor boeren van de Hogeberg van het Rijk moest worden opgeheven. Het lijstje is lang niet compleet, de voorbeelden tonen wel aan dat besluiten die er werkelijk toe doen steeds vaker buiten het eiland worden genomen. Moeten we dan, zoals één van de aanwezigen zei, met de shovel naar Haarlem en de bestuurders daarmee een lesje te leren. Ik denk dat het zo niet werkt. Effectiever is om te zorgen dat we vertegenwoordigd zijn in de provincie en in andere hogere bestuurslagen. Een Texelse bijrijder op de voortrazende bureaucratische wals.
Gerard Timmerman