Anders bekeken
Captains diner
Ik zet de bruine bonen in de week, morgen is het captains diner, daar heb ik nou eens zin in. Spek, uien, augurken, grauwe erwten, heerlijk een pan vol zal ik maken. Makkelijke en voedzame kost voor de zaterdag. Ik moet altijd aan het ouderlijk huis denken als ik het maak. Mijn moeder was van de oude stempel, zaterdag stond er een grote pan soep op het fornuis te trekken met een mergpijp. Als we geen bruine bonen aten, waren het boekweitgrutten met warme stroop, of nog lekkerder: broeder. Die broeder was een traktatie, dat zal ik je vertellen, daar at je je vingers bij op. Ik heb er wel eens bijgestaan als ze alles aan het mixen was en vroeg dan: 'Mam, wat doe je daar nou eigenlijk allemaal in? Hoe heet en hoe lang gaat dat nu in de oven?' Maar een duidelijk antwoord kreeg je eigenlijk niet, het was net als met haar cake, eieren, boter, suiker en bloem. Het ging gewoon op het gevoel, een keukenweegschaal werd zelden gebruikt. Nee die broeder die mis ik nog vaak, jammer.
Een andere broeder zullen we ook zeker gaan missen. Dominee Peter den Braanker gaat ons verlaten. Dat wordt een groot gemis. De bescheiden broeder was een werklustig man op ons eiland. Bij zijn laatste interview zei hij: 'Geloven is een werkwoord.' Dat heeft hij ons heel duidelijk laten zien. De warme geïnteresseerde bezoeken waren talrijk voor deze dominee met een roeping. Hij moest zeer zeker wennen aan ons, dat eigenwijze Texelse volkje. Maar eenmaal ingeburgerd was het een geziene man van het woord, ook op de scholen bij de jeugd. Ook zijn vrouw en hun vier kinderen hebben hun steentje bijgedragen aan onze Texelse samenleving. Het zal vreemd zijn als de pastorie straks niet meer door hen bewoond zal zijn. Gestart in Zeeland, doorgewaaid op ons eiland gaan ze zich nu vestigen in het Drentse Dalen. Het schijnt het mooiste dorp in Drenthe te zijn. Als je gaat verhuizen, dan moet je het goed doen. Geen zilte lucht meer, dat is natuurlijk jammer, maar op de website staat: 'Beleef het mee, want met Dalen gaat iedereen in zee.' Dat belooft wat Peter, het dorp tussen de molens moeten we in de toekomst maar eens gaan bezoeken.
Nu eerst beslag maken voor een appelcake na de dienst. Ik zoek het kookboek, want kerkgangers kun je geen ingeplofte cake voorzetten. De pan met bruine bonen moet even geduld hebben. Ik schiet in de lach, hoe was het ook alweer? In het land van Bartje? 'Ik bid nie veur bruune boon'n?' Peter en Jeannet, voor jullie gaan de handen op elkaar, een groot applaus, hartelijk dank voor jullie geweldige inzet en medeleven. Je was een geweldige captain op ons schip in de protestantse kerk.
Jozien