ONGEZOUTEN

Schijten

6 januari 2014, 11:06

Niets is wat het lijkt. Annie maakt mee dat mensen volledig afbranden op het moment dat ze betrokken worden bij een kijkje achter de schermen. 'Laat mij maar lekker mijn ding doen en verder basta', hoor je dan. Maar schijn bedriegt. Af en toe ontkom je er niet aan om van de hoed en de rand te weten. Neem de Hogeberg. Als je aan toeristen vraagt om Texel te visualiseren, komt het Hogeberggebied op de eerste plaats. Kenmerkend voor het eiland. Sfeervolle beelden van grazende schapen en lammetjes. Vredig, lieflijk, schattig. Dat gedartel... pure promotie. Maar nu de realiteit, zonder in detail te treden. Die schapen en blatende lammetjes hebben een baas. En die baas noemen ze boer. Die boer is afhankelijk van subsidies. Zeg maar boerensubsidies. Maar die vallen grotendeels weg door het Landsbanki-debacle. Voeg daarbij de lage rentestand en pachtverhogingen door Staatsbosbeheer van dertig procent en tel uit je verlies. Maar ja, zeg nou zelf, Texel zonder schapen? Dat bestaat toch niet. Hebben we net een nieuw TexelVignet met een lammetje erop, is er geen schaap meer te bekennen. Dat kan toch niet. Nu heb je het schaap goed aan het schijten. We zijn volledig lamgeslagen. Dus moeten we creatief boekhouden. En ideeën bedenken. Annie geeft een voorzetje, maar val me niet aan, want ik keutel ook maar wat. Laten we de stichting 'Adopteer een schaap' oprichten. Natuurlijk bekt dat beter op z'n Engels. 'Adopt-A-Sheep'. De stichting AAS. Tegen betaling kunnen donateurs hun schaap een naam en een nummer geven. Dat wordt dan door de wol geverfd. Een keer per jaar krijgen ze een dot schapenwol opgestuurd. Als het schaap heeft gelamd, volgt een geboortekaartje. En een gratis rondleiding op de boerderij met een stukje heerlijke biologische schapenkaas. Alles kan. Nu hoor ik u al schaapachtig lachen omdat Annie weer eens een raar idee heeft. Maar is dat nou wel zo? Hier op het eiland heeft toch ook iemand ooit het idee geopperd om zeehondjes te adopteren. Echt waar. Terwijl je die krengen niet eens kunt knuffelen. Je kunt ze ook niet eten en als je er een bontje van maakt, krijg je Marianne Thieme op je nek. En wat heb je er aan? Er zijn er veel te veel en ze vreten alle vis op. Af en toe zie je op zee een zwarte badmuts dobberen. Nou en? Nee, het gaat om onze schapen. Wie neemt het voortouw. Want als er één schaap over de dam is... Het is geen kunst om schapenboer te worden, maar om schapenboer te blijven. Boer zoekt jou, wordt dus de slogan.

Schaap lekker.

Annie@texelsecourant.nl