Achter de schermen
Nieuwjaarsduik
Daar kruip ik dan. Op mijn knieën door de branding, graaiend naar mijn bril die ik verzuimd heb af te zetten. Waar is dat ding toch? Kwijt geraakt toen ik op nieuwjaarsdag voor de tweede keer naar beneden dook om kopje onder te gaan. Sidny van Zon van de KNRM ziet het aan. Stop maar, niet meer te redden. Het mag de pret niet deren, het was toch een afdankertje. Terug naar het strand, op naar de warmte.
Tientallen keren deed ik verslag van de nieuwjaarsduik. Met de camera in de aanslag, warm aangekleed en laarzen aan zag ik ze naar zee rennen, een duik nemen en paars van de kou vaak nog harder terugrennen. Ze kwamen met steeds meer en hun uitdossingen steeds opvallender. Het rituele nieuwjaarsduiken om het oude jaar van je af te spoelen en fris aan het nieuwe te beginnen groeide uit tot een soort carnaval. Vanuit de golven doken ook romantische gevoelens op. Zoals het verliefde stel waarvan de man aan de waterlijn een ring te voorschijn haalde en haar ten huwelijk vroeg..
Om het duiken van dichtbij te kunnen fotograferen had ik eens een waadbroek aan getrokken, sluitend tot aan mijn oksels. Toen men mij zo in zee zag gaan, was het commentaar niet van de lucht. 'Je hebt het niet helemaal begrepen zeker.' Maar zelf duiken, dat nooit!
Nu sta ik hier dan toch zelf te bibberen, te midden van al die anderen in bad- en andere kleding. Het resultaat van een spontane afspraak tijdens de euforie van een gezellige oudejaarsavond. Als drie vrouwen het durven, wie ben ik dan om nee te zeggen? Daar zijn we dan de volgend ochtend, Christine, Mirjam, Karin en ik en heel veel anderen. Jong en oud, vaders en moeders, zoons en dochters, etc. Dat alles bij een buitentemperatuur van een graad of acht, het water een half graadje lager. 'Een duik voor watjes', hoor ik nog zeggen. Zo voelt het niet. Hier op paal 9 zit de stemming er goed in. We schudden handen bij het knapperend kampvuur en op de vrolijke klanken van het dweilorkest doen we onze warming up. Omstanders maken foto's met hun mobieltjes en er wordt gefilmd. Alsof we helden zijn.
Dan zet de meute zich in beweging. Terwijl ik door het water ren, spat de nattigheid van terugrennende duikers in het rond. Niet zo spetteren! Ik zie mensen wanhopig kijken en neem een duik. Alsof ik een hartstilstand krijg, al blijkt dat mee te vallen. Terug op het strand heerst euforie. We hebben het gedaan! Weer warm aangekleed trekt de kou uit het lichaam, op de voeten na. Maar na het tweede glaasje glühwein geven ook die hun protest op. Gelukkig nieuwjaar!
Gerard Timmerman