Muziek overbrugt generatiekloof
'In één woord: Geweldig. Zet dat maar in de krant.' Jan Vogel, bewoner van Verpleeghuis Hollewal, geniet met volle teugen van het concert van het Riciotti ensemble. Op nieuwjaarsavond streek het orkest onverwacht neer op Texel.
Het Riciotti is een straatsymfonieorkest dat bestaat uit eenenveertig jonge geestdriftige musici. 'We brengen live symfonische muziek op plekken waar dat normaal niet klinkt', vertelt violiste Anne Floor Scholvink. 'In een asielzoekerscentrum, gevangenis, een weeshuis, op het Rode Plein.' Niets is de jonge muzikanten, merendeels studenten aan het conservatorium, te gek. 'We hebben in een vliegtuig gespeeld, zelfs in een draaimolen.' Woensdag dus in het verpleeghuis. Een complete verrassing, ook voor de muzikanten zelf. 'Dit is het eerste concert van toernee van zes dagen waarin we dertig keer optreden. Door het hele land. Een aantal plekken staat al vast, andere weten we pas kort van tevoren.' Zoals in het verpleeghuis. Dit optreden kwam tot stand via bemiddeling van Riëtte Olthof, eveneens muziekstudente. 'Ik ken een aantal muzikanten uit dit orkest. Gisteren (dinsdag) werd ik gebeld. Ze zouden vandaag in de Kop van Noord-Holland spelen. Of ik op Texel een locaties wist? Mijn ouders wonen hier tegenover, dus ik dacht gelijk aan het verpleeghuis.' Er werd contact gelegd en zo kwam het dat de volgende avond een grote tourincar aan de Hollewal parkeerde en jongen muzikanten hun instrumenten het gebouw binnen droegen. Violen, dwarsfluiten, contrabassen, cello's en noem maar op. Het verpleeghuis is geen concertzaal, dus dat was improviseren geblazen. In de centrale hal werden stoelen, tafels en ander meubilair aan de kant gezet en ontstond een geïmproviseerd concertpodium. Instrumenten werden gestemd en de akoestiek getest. 'We zijn wel minder gewend', zei dirigent en artistiek leider Leonard Evers. Nadat de muzikanten hun positie hadden ingenomen en bewoners in hun rolstoelen en op bedden rond het orkest waren gereden, ging het concert van start. Het repertoire is uitgebreid, alle denkbare muziekgenres worden gespeeld: klassiek, pop, jazz en wereldmuziek. Geen concert is hetzelfde, voor elk optreden wordt vooraf een programma samengesteld. De muzikanten deden hun gehoor een groot plezier met het herkenbare Danse Macabre van Camille Saint-Saëns en Perpetuum Mobile van Johan Strauss. Hilariteit ontstond toen de dirigent midden in een nummer plotsklaps zijn bok verliet, naar het toilet rende om voorlopig niet meer terug te komen. Na enige aarzeling en valse noten zwegen de instrumenten. 'Zonder dirigent kunnen we niet spelen', richtte een muzikante zich tot het publiek. Bewoner Jaap Witte (88) kreeg het dirigeerstokje in handen gedrukt, werd gepromoveerd tot 'baas van het orkest', waarna Tango 65+ van Egbert Kreiken werd ingezet. Witte kreeg er steeds meer schik in en begon enthousist met de stok te zwaaien. Niet zelfzuchtig gaf hij het stokje daarna aan buurvrouw Annie Versluis, die al even uitbundig de toon aangaf. Een vrolijk intermezzo, bedoeld om oud en jong dichter bij elkaar te brengen. De muzikanten hadden de leeftijd om kleinkinderen van hun gehoor te kunnen zijn. 'Oud en jong' is het thema van de concertreeks van Riciotti. Met hun muziek willen ze de generatiekloof dichten. Zo ze daar nog niet in waren geslaagd, pakten ze hun oudere gehoor volledig in met een nostalgische potpourri van waarin 'Aan de Amsterdamse Grachten', 'Wie is Loesje' en andere Nederlandstalige klassiekers waren te horen.
In de pauze streken muzikanten neer tussen de bewoners. Zo knoopte fluitiste Marinda Kusters op de voorste rij een praatje aan met Jan Vogel. 'Fantastisch, ik geniet hier echt van. We hebben hier ook het Popkoor eens gehad, dat vond ik ook erg mooi.' Marinda: 'Voor ons is dit ook bijzonder. Op deze manier bereiken we een publiek dat niet in de gelegenheid is naar de concertzaal te komen.'
Meteen nadat het laatste nummer was gespeeld, werden de instrumenten opgeborgen om met de laatste boot de terugreis naar Amsterdam te beginnen. Ook passagiers op de Dokter Wagemaker werden getrakteerd op een mini-concert.