'Ooit krijgt het eiland je te pakken'
'Je trekt een tijdje met elkaar op, maar dan is het ook wel weer verfrissend om elk je eigen weg te gaan.' Dat zegt dominee Peter den Braanker, die komende maand na 12½ afscheid neemt van de PKN-gemeente Den Burg.
De pastorie aan de Wilhelminalaan staat al vol dozen en Den Braanker heeft de afgelopen anderhalve week acht diensten achter de rug. 'Het is met dit werk als met eb en vloed', legt hij uit. 'De ene keer is het druk en de andere keer rustig. Je weet nooit wat er komt, je hebt altijd met onverwachte zaken te maken.' De afgelopen week kwam alles voorbij, een doopdienst, drie begrafenissen en vier kerstvieringen. 'En dan nog Oudjaar en de Nieuwjaarsbegroeting. Die laatste ben ik wel bij, maar die wordt gedaan door de ouderlingen.' Druk werk, maar een roeping, meent hij. 'Dominee ben je altijd, dat houdt nooit op.' In de 12½ jaar dat hij op Texel werkzaam was, heeft hij dan ook heel wat lief en leed met zijn gemeenteleden gedeeld. 'Misschien wel vooral leed. Daarbij ben je vaak het eerste aanspreekpunt. De zorgen van mensen, de vraag hoe het nu verder moet.' Het is dan ook geen eenvoudige beslissing om afscheid te nemen. 'Je weet natuurlijk dat het altijd kan gebeuren, dominees zijn na vier jaar beroepbaar, tenzij ze zelf expliciet hebben aangegeven dat ze dat niet willen. En als het beroep dan komt, heb je niet meer dan drie weken om te beslissen.' Aan de andere kant meent hij dat het ook wel eens verfrissend kan zijn om ergens anders opnieuw aan de slag te gaan. 'Hoe ik het hier gedaan heb, daar heb ik geen oordeel over. Je doet wat je kunt en ik zal het niet voor iedereen goed hebben gedaan. Als dominee draag je iets aan en hopelijk kunnen mensen er iets mee. Het is alsof je een maaltijd bereidt, je gebruikt de beste ingrediënten die je kunt krijgen en probeert het zo goed mogelijk klaar te maken. En dan hoop je dat het iedereen smaakt.' Het menselijke contact, het pastoraal werk, blijkt hij tijdens het gesprek steeds weer een van de belangrijkste kanten van het werk te vinden en hij is dan ook erg benieuwd hoe de spiritualiteit in Dalen, zijn nieuwe gemeente, zal zijn. 'Voor we naar Texel kwamen, hebben ze zeven jaar in Grijpskerke gezeten, op Walcheren. Daar houden de mensen de dingen veel meer onder de pet. Dat je ergens zit en dat er dan gewoon niets gezegd wordt. Dat is hier op Texel wel anders, daar nemen ze geen blad voor de mond. Maar daar houd ik ook wel van, van dat robuuste, die openheid. En dat mensen veel over andere mensen zeggen, daar moet je je niets van proberen aan te trekken. Ik treed iedereen onbevangen tegemoet. Iedereen verdient een kans.' De spiritualiteit ('dat klinkt heel zweverig, maar dat ben ik helemaal niet') haalde hij op het eiland uit de natuur, de duinen, het bos, de zee. 'Als je hier woont, dan krijgt het eiland je op zeker moment te pakken. Of niet, maar dan vertrek je meestal al snel terug naar de overkant. Ik ben heel benieuwd waar ik straks mee te maken krijg.' Den Burg was Den Braankers tweede gemeente, waar hij 2001 werd aangesteld. Toen hij kwam, stonden er 1254 namen in de kaartenbak, maar dat was nog in de tijd dat iedereen die niet anders opgaf, als vanzelf bij de Nederlands Hervormde kerk werd ingedeeld. 'Nu telt de gemeente ongeveer 800 "pastorale eenheden", zeg maar voordeuren. Naast een vaste kern van ongeveer 100 kerkgangers is er een groep van zo'n 400 kerkelijk meelevenden.' In zijn nieuwe gemeente in Drenthe staat één kerk en staan er ongeveer duizend namen in de kaartenbak. De post in Dalen was al anderhalf jaar vacant en het was vooral het pastorale dat Den Braanker aansprak. 'Maar ik ga hier natuurlijk niet zomaar weg. Ik heb hier altijd een goede aansluiting gevoeld en heb veel mensen goed leren kennen. Niet alleen binnen de kerk, maar zeker ook daarbuiten.' Dat laatste ook door de andere leden van het gezin, die allemaal als muzikant actief zijn bij KTF. 'Muziek is heel belangrijk voor me, niet alleen thuis, maar ook in de dienst. Dan gaat het echt over het gezamenlijk beleven. Voor mij is geloven een werkwoord, net als zien en voelen. Het is niet star, het is iets dat je in het dagelijks leven doet, lopendeweg. De exegese zie ik als gereedschapskist, het gaat erom wat je daar van maakt. Woorden spelen een belangrijke rol, die kunnen veel indruk maken en een diepe indruk achterlaten.' Over zijn opvolging kan Den Braanker zich niet uitlaten. 'Daar zitten heel wat haken en ogen aan en het is niet aan mij om me daar over uit te spreken.' Zondag 19 januari wordt vanaf 14.30 uur een afscheidsdienst gehouden in De Burght aan de Binnenburg. Op 30 januari vertrekt de familie Den Braanker dan naar Drenthe.