'Door samenwerking meer onderscheiden'
'Het is jammer dat jij niet in de horeca zit, want dit is echt het mooiste beroep.' Rob Vos van Hotel De Pelikaan praat enthousiast over zijn vak. Maar hoeft niet zo nodig op de voorgrond. 'Waar heb ik de eer voor dit interview aan te danken?'
Er zijn wel een paar redenen te bedenken om deze hotelier, cateraar, ondernemer en bestuurder aan het woord te laten. Bijvoorbeeld omdat Hotel De Pelikaan met 130 units een groot, zo niet het grootste hotel is op het eiland. Daarnaast runt hij De Pelikaan Catering en de Texelhoeve. Voor Texelse begrippen een speler van formaat, een ondernemer met initiatief, visie, geen stilzitter die lol heeft in zijn werk. Illustratief is het ontstaan van het cateringbedrijf. 'Toen we in 2008 de hele voorkant van dit hotel verbouwden, lag de boel een half jaar plat. Ik dacht: we moeten wat gaan doen en toen zijn we gaan cateren, want dat vind ik leuk. We hebben een busje gekocht en zijn aan de slag gegaan. Inmiddels is het een aparte tak van het bedrijf geworden. We doen buffetten, lunches, maaltijden, feesten en noem maar op. We brengen het thuis bij de mensen en halen daarna de hele boel weer op. Laatst kreeg ik op zondagochtend een telefoontje of ik 's middags een uitgebreid koud buffet kon leveren. Ik zei: Dat kan, maar dan maak ik het wel iets moois van wat we nu in huis hebben. Dat was prima. We hebben ook Oosterend Present gedaan. We begonnen met niets, niet eens een waterleiding, en bouwden in een weiland een feestzaal, restauratie, grand café en noem maar op. Fantastisch om te doen.'
Terug naar Hotel De Pelikaan, waar de rust is weergekeerd. De tafels kaarsrecht op een rij, het servies en de servetten onberispelijk gerangschikt en de lampen in de sfeerstand. Het domein van een perfectionist. ´Ik kan er niet tegen als zaken niet op hun plek staan, er niet is gedekt of een tafeltje nog niet is afgeruimd. Het moet er netjes uitzien. Ik ben daar niet uniek in, ik denk dat veel hoteliers dat hebben. Oog voor detail, het plaatje moet kloppen. Sfeer is heel belangrijk. Ook een persoonlijke benadering van de gast. We krijgen hier allerlei soorten mensen. Zij die gewoon een appartement huren, advocaten die een dagje komen trainen, bedrijven die met hun medewerkers aan teambuilding doen en bussen vol met senioren die komen lunchen. Iedere doelgroep heeft zijn eigen benadering nodig. Het gaat er om dat je hem of haar de juiste beleving geeft. Als je die weet te vinden, je verdiept in de gast, dan onderscheid je jezelf. Daarvoor moet je je interesseren in je gast. Als je dat niet doet, dan ben je verloren. Ik train mijn medewerkers daarin. Automatisering helpt daarbij. Dankzij Facebook, andere sociale media en uit klantgegevens bouwen we een schat aan gegevens op over onze gasten. Het leukste vind ik om achter de receptie te staan, in de computer te kijken wie er komt en de mensen een persoonlijk welkom te geven. Maar net zo belangrijk is het om als iemand hier een feestje geeft of bijeenkomst organiseert hem of haar bij aanvang persoonlijk de hand te schudden en na afloop nog even de hand te drukken. Als ik er zelf niet kan zijn, verzorgt een andere medewerker dat.´
Dit gastheerschap lijkt net zo vanzelfsprekend als ademhalen voor Rob Vos, geboren en getogen in Drenthe. Tijdens zijn studie aan de Hogere Hotelschool belandde hij in De Pelikaan. Op 16 juni 1997 ging hij er als bedrijfsleider aan de slag en in 2001 is hij het hotel gaan huren, om het in 2003 te kopen. In 2008 werd het complex aan de rand van de Dennen ingrijpend verbouwd, waarbij het hotel werd uitgebreid van 30 naar 62 kamers. In combinatie met de appartementen biedt het plaats aan 300 gasten, regelmatig vinden er samenkomsten plaats en worden partijen gehouden. Met soms opmerkelijke gezelschappen, zoals de Club Traction Avant, waarbij de parkeerplaats vol stond met historische automobielen.
In de loop der tijd is er het nodige veranderd. Zaken die nu vanzelfsprekend zijn, waren toen niet aan de orde. ´Toen ik begon lag het accent op het hoofdseizoen en er gebeurde nog niet veel via internet. Het was al heel wat als je een website had. Online boeken gebeurde nog niet, mobieltjes waren geen gemeengoed. Het mobieltje is nu niet meer weg te denken. Nu krijgen we nog een enkele telefonische boeking, het online reserveren heeft een hoge vlucht genomen. De verblijftijd is aanzienlijk korter geworden. Zat het gemiddelde rond de tweeëneenhalve dag per gast, nu zit dat rond de twee dagen. Trend is ook dat steeds later wordt geboekt. Voorheen was er geen denken aan dat je in januari vakantie kon nemen, want dan werd de zomer volgeboekt.' Boekingssites domineren de huidige hotelmarkt. De Pelikaan doet, inclusief de VVV, zaken met zeven bureaus. 'Ik zou wel zonder willen (ze rekenen tien tot twintig procent provisie) maar met driehonderd bedden is dat ondenkbaar. Het is ook makkelijk. Dankzij een online verbinding worden kamers rechtstreeks gereserveerd, het werkt heel efficiënt waardoor we veel tijd en menskracht besparen. Jammer is wel dat we onze eigen prijs niet meer kunnen maken, die wordt grotendeels bepaald door de boekingssites. Er is veel concurrentie, en dat drukt de prijs. Maar je kunt wel sturen op het weer. Als het mooi is, stijgt de prijs.'
'We proberen zoveel mogelijk mensen rechtstreekse te laten boeken. Zestig tot zeventig procent van onze gasten keer terug. We doen onze uiterste best gasten te binden. Dat kan op allerlei manieren. Door iets unieks te bieden, in je hotel, maar ook als eiland. Op Texel moeten we niet altijd de rest van de wereld willen volgen. Onderscheid is belangrijk. Dat we een ander, uniek product leveren, waardoor gasten zich aangetrokken voelen. Natuur is heel belangrijk. Ik ben ervan overtuigd dat de manier waarop Staatsbosbeheer de natuur beheert, we daardoor veel toeristen aan ons binden. We krijgen hier veel clubs met vogelaars en elk jaar komen hier diverse natuurfotografen met groepen.' Ziet hij kansen? 'Samenwerking, daarin zijn we bijzonder, kunnen we ons nog meer onderscheiden en daarmee onze positie verstevigen. Als een gast van mij door ons ergens komt, bijvoorbeeld in de Texelse Bierbrouwerij of Ecomare, en hij heeft daar een mooie ervaring, dan versterkt dat het Texelgevoel. Struûn is ook een mooi aanzet voor iets bijzonders.' Over de VVV: 'Goed zoveel free publicity als ze binnen halen.' Maar hij heeft ook een kritiekpunt: 'De VVV heeft in de eerste plaats de taak het eiland te promoten. Maar niet met grote kortingsacties, dat is een verkeerd marketinginstrument. Het geven van korting moet je overlaten aan de logiesverstrekkers.' De opmerking past bij het karakter van deze ondernemer. Van oorsprong een nuchtere Drent, nu een Texelaar die recht door zee is, hecht aan vrij ondernemerschap en zijn eigen beslissingen wil nemen en daar zelf verantwoordelijkheid voor neemt. Een drukke agenda en ook maatschappelijk actief. Onder meer binnen de Lions, als vrijwillig brandweerman en als secretaris van Koninklijke Horeca Nederland, afdeling Texel. Aan klagers over de economie heeft hij geen boodschap. 'We moeten er nu harder aan trekken, maar het inspireert ook. Vanzelf is het nooit gegaan.' (GT)