@ TXL
Praag
Dertien uur, drie grenzen, 964 kilometer. Praag staat al jaren op het lijstje van schooluitjes, en twee weken terug was het zo ver. Met 57 leerlingen, vier leraren en één buschauffeur hebben we vijf dagen doorgebracht in de hoofdstad van Tsjechië. Mijn verhaal: Het eerste Tsjechische wat ik merkte was het geld. Betalen met euro's lukt daar niet. Met kronen lukt het wel. Helaas, is pinnen in het Tsjechisch nog best een hele opgave. Eerst moet je er achter zien te komen hoeveel 1 kroon waard is (heel weinig, ongeveer 4 cent). Daarna moet je in een onbekende taal aan een goed bedrag zien te komen. Dit lukte! Ik pinde duizend kronen, dus ongeveer 40 euro. Helemaal niet belachelijk veel, maar met duizend kronen op zak voel je je toch best een beetje rijk. Eén meisje snapte het Tsjechische pinnen niet zo goed en had daardoor bijna twintigduizend kronen gepind. Gelukkig voor haar accepteerde haar bankrekening dit niet. Met twintigduizend zul je je helemaal wel rijk voelen. Maar goed, genoeg over geld. Praag. De stad past in veel opzichten erg goed bij mij. Ten eerste is hij heel ongestructureerd gebouwd. Wanneer je op het grote plein een rondje draait, heb je bijna elk tijdperk gezien. Van renaissance tot barok en van moderne architectuur tot middeleeuwen. En dat zonder regelmaat. Prachtig. In Praag is het ook leuk om te eten en te drinken. Een volledige maaltijd mét nagerecht en drankje voor omgerekend een tientje, en nog lekker ook. Bier is goedkoper dan koffie en er is wijn als water. De mensen zijn een beetje stug, maar ook vriendelijk als jij dat tegen hen bent. Ze spreken amper Engels, maar dat is ook wel weer lekker rustig. Ook hebben we een opera bezocht. Erg leuk om een keer gezien te hebben. Er gebeurt namelijk heel veel. Een orkest, de zangers op het podium, het prachtige gebouw. Alleen ging het de meeste leerlingen eigenlijk vooral om de mooie kleding die ze verplicht moesten dragen. En vooral om het maken van veel foto's daarvan. Ieder zijn ding. De vier dagen in de stad gingen mij veel te snel, en ik weet daarom dan ook bijna zeker dat ik terug ga. Wie gaat er mee?