Vermakelijke avond Amateurtje
Noem het gewaagd: een toneelstuk over mensen die net ontslagen zijn uit een inrichting en dan Napeleon ten tonele laten verschijnen. Het kan verkeerd uitpakken, maar goed gespeeld aan de hand van een goed verhaal is het logisch en leuk.
Toneelvereniging 't Amateurtje uit De Waal speelde zaterdagavond in dorpshuis De Wielewaal het blijspel 'Gewoon te gek' van Ton Davids en daar kon met voldoening op worden teruggekeken.
Het stuk ging over vier mensen, gezamenlijk wonend in één huis, die op weg zijn naar de 'normale maatschappij'. Dat ze bijzonder waren, bleek al meteen toen het personage Lisette Kuilman (gespeeld door Esther Bakker) in de koelkast zit. Henk Slikker (Isar Schut), Jan Eelman (Bram Meyer) en Karin Gaasbeek (Femmie ten Have) zetten de drie andere personages neer en dat deden ze eveneens op een leuke manier. Karikaturen en typetjes bleven in de tas; er stonden personages van vlees en bloed op het podium met elk hun eigenaardigheden.
De vier 'gekken' werden geleid door Tineke Mosk die in haar rol als sociotherapeute Toos Spits debuteerde. Mosk moest het soms hebben van de aanwijzingen van souffleur Thea Hin, maar op een gegeven moment zat zij ook in haar spel en kwam de sociotherapeute naar voren als een nogal dwingend personage waar je als toeschouwer - net als de vier 'gekken' – de kriebels van kreeg.
Het stuk draaide om de vraag of het huis kon blijven. De wethouder (gespeeld door Richard Eelman) wilde stoppen met het project. Een eerste bezoek van de beste man deed weinig goeds. Volgens sociotherapeute Toos zouden de vier zich van hun beste kant moeten laten zien bij een tweede bezoek van de wethouder.
De vier vertikten dat en bedachten een eigen plan, waarbij Slikker zich als Napeleon profileerde, Eelman als Don Quichotte, Gaasbeek als een gewillige dame en Bakker als een strenge akela. Het leidde tot komische scenes die logisch waren in het verhaal. Eelman was als wethouder duidelijk gechameerd van de gewillige dame, maar wist zich ook geen houding te geven wat tot het nodige gelach leidde. Ook de rest van de avond werd er veel gelachen. Slikker was als Napeleon eveneens op dreef. Op het moment dat de gewillige dame even alleen was met de wethouder kwam de akela binnen om compromitterende foto's te maken.
Daarna draaide het spel snel om en verdwenen de vier 'gekken' van het toneel om even later terug te komen alsof er niets was gebeurd. Op dat moment bleek het intellect van Bruns. Hij had de buren (gespeeld door Jacomien Witte en Gooitzen Kedde) uitgenodigd ook hun sterke kanten eens te laten zien en zij gingen er met boter en suiker in. Kedde speelde een goedbedoelende buurman die met goocheltrucs al snel als een malloot overkwam en hetzelfde gold voor de buurvrouw die iets te graag liet zien hoe goed zij wel niet spullen kon verkopen.
Op dat moment was het stuk al zover dat ook zij overkwam als van Lotje getikt en oogden de vier 'gekken' gewoon normaal. Zij hielden in het midden of de wethouder wel of niet Napeleon en Don Quichotte had gezien, maar maakten tactisch duidelijk dat de compromitterende foto's wel eens echt konden zijn...
Inclusief de verloting was de voorstelling een zit van 20.00 tot bijna 23.30 uur, maar het was de moeite waard. Witte was pas vier weken geleden in het stuk gekomen, maar dat was aan haar vertolking van de buurvrouw niet te zien. Ria Kleinveld regisseerde, Ben Roest deed licht en geluid, Petra Brans en Kleinveld deden grime, Esther Klippel het kapwerk en Bakker en Gaasbeek zorgden voor de kleding.
Jeroen van Hattum