Beetlejuice barstte van het acteertalent
De toneelverenigingen op Texel hoeven zich eigenlijk geen zorgen te maken over de toekomst. Bij de voorstelling Beetlejuice, dit weekend in theater de Kiekendief op De Krim, bleek weer eens dat het eiland uitpuilt van het talent.
Dit talent beperkte zich niet tot het toneel zelf. Met behulp van veel vrijwilligers, medeleerlingen van de OSG, was De Kiekendief, altijd al een leuke zaal, omgetoverd tot volwaardig theater, met kaartverkoop, garderobe, catering en ouvreuses voorzien van portofoons. En alles kwam uit eigen atelier. Van het verhaal - losjes gebaseerd op de gelijknamige film - tot de toegangskaartjes. En dit alles met groot gevoel voor detail. Zo was op de achterkant van het papiertje met het dankwoord het beeldmerk van Mensenkinderen afgedrukt. De voorstelling Beetlejuice was onderdeel van het profielwerkstuk van drie leerlingen van de OSG, maar bovendien bedoeld om geld in te zamelen voor de stichting Mensenkinderen, die opvanghuiizen voor weeskinderen bouwt in Moldavië. Initiatief, uitvoering en productie waren in handen van Karleen van Dee, Iris Dorst en Maroucha Stolk, die zich hadden verzekerd van de medewerking van zowel hun medeleerlingen als van De Krim en van zoveel sponsors dat honderd procent van de opbrengst, zowel van de toegangskaartjes als van de catering, aan het goede doel kon worden besteed. Van de hele productie en de twee uitvoeringen (op zaterdagavond en zondagmiddag) wordt een videoverslag gemaakt dat, aangevuld met beelden van het werk van Mensenkinderen, als profielwerkstuk zal worden beoordeeld door begeleider Hans Frank. In het midden latend of de voorstelling al dan niet aan de eisen voor een profielwerkstuk voldeed, kan gesteld worden dat hij theatertechnisch uitstekend in elkaar zat. Zowel over de tekst als over de regie was duidelijk goed nagedacht en ook het decor was bijzonder slim en multifunctioneel opgebouwd. Daarbij was veel aan de fantasie van de toeschouwer overgelaten, maar niet zoveel dat het ergens storend werd. Niet alleen werd heel slim gebruik gemaakt van belichting, maar ook de losse deur bovenaan de trap zorgde voor veel dieptewerking. Hierdoor kon met weinig decorwisseling een optimaal resultaat worden bereikt. Het verhaal was ook niet eenvoudig uit te beelden. Twee mensen, een echtpaar, overlijdt plotseling, maar blijft als geest rondspoken. Dit leidt tot problemen als hun huis wordt verkocht en ze de nieuwe bewoners willen wegjagen. Omdat ze daar zelf niet toe in staat zijn, roepen ze de hulp in van 'bio-uitdrijver' Beetlejuice. Daarbij zijn de geesten - meestal - onzichtbaar voor de levenden, behalve voor Delia, de dochter van de nieuwe bewoners, die blijkbaar wel in de geestenwereld kan kijken. Voor het publiek - dat uiteraard alle spelers kan zien - was het zaak daarbij goed de geesten te scheiden van de levenden, zeker als ook op het toneel deze werelden door elkaar gaan lopen en bovendien het publiek bij het spel wordt betrokken. Maar, zoals gezegd, deze verwarring van tijd en plaats werkte nergens storend. Het enige dat soms storend was, was dat de spelers niet altijd even goed te verstaan waren. Zonder de anderen tekort te doen, waren de meest opvallende verschijningen die van Maurijn Scholtanus als Beetlejuice en van Maartje Schreve als arrogante nieuwe bewoner. Die andere spelers waren Silke Drevel, Matt Dijker, Jurian de Vries, Iris Dorst, Edward Vonk, Minke Dorst, Tessel van Mil en Lea Nooij.