Anders bekeken
Niet alleen
De Dijk, meester in het overbrengen van mooie Nederlandstalige pop. 'Ik kan het niet alleen' raakt een gevoelige snaar. De waterlanders zijn dan soms dichtbij. Inderdaad, we hebben elkaar nodig, we zijn in onze samenleving min of meer verantwoordelijk voor de zorg voor elkaar, familie, vrienden, buren... 'Help de mantelzorger' stond met dikke letters in de krant. Wist u dat Nederland 3,5 miljoen mantelzorgers heeft? Dat betekent een verhouding van 1 op 4. Dat is veel, maar gezien de ontwikkeling van vergrijzing en bezuiniging zal dit getal nog meer omhoog moeten. We hadden een hele goede Zorgstaat, ons land was omringd met grote hoge dijken, een verworven veilige status waar in het verleden heel hard aan is gewerkt. Dat nu het water tot aan de lippen staat is jammer, heel jammer. Er zijn nu 420.000 vrijwilligers in Nederland in de zorg. Bijvoorbeeld bij vrijwillige Thuishulp, georganiseerde Burenhulp, etc. En ik ben bang dat dit getal in de toekomst nog meer omhoog zal moeten. Professor Heertjes vertelt erover in de speciale bijeenkomst in de OSG. Mijn economieboek op het VWO was indertijd door hem geschreven, grappig dat hij 30 jaar na dato weer mijn pad kruist. Hij zal ongetwijfeld met getallen en modellen komen. Eén ding staat vast: de ondersteuning is onbetaalbaar en tevens onbetaald. Het is iets dat je overkomt, als je moeder hulpbehoevend is of je vader dement wordt, je man een hersenbloeding krijgt, het komt op je pad, en je moet roeien met de riemen die je hebt. Hoe moeilijk soms ook. 10 November is de dag van de mantelzorg, een dag vóór Sint Maarten. Was deze heilige niet de man die de helft van zijn mantel schonk aan zijn arme koude medemens? U kunt het zich vast wel voor de geest halen. Het keuvelen langs de deuren om wat lekkers is nog een mooie overgebleven traditie. En heden ten dage is het Leger des Heils nog altijd heel actief om een warme jas uit te delen aan mensen op straat, in de kou en de regen.
Ik hoop dat wij als eilanders ook elkaar onze jas, onze hulp zullen geven en samen met de verpleging op de werkvloer de zorg aan elkaar zullen verlenen. Het hoofd gezamenlijk boven water houden in de moeilijke tijd is niet alleen een plicht voor de handen aan het bed. Het management moet water bij de wijn doen, korte lijnen en ons kostbare geld zo goed mogelijk besteden. Juist nu...
Ik hoop dat die gedachte doordringt bij diegene die de keuzes gaat maken. Het is ook onze plicht om daar de vinger aan de pols te houden. Laten we met zijn allen zingen: 'Ik heb een groot hart', een ander lied van de Dijk. Een hart dat voor de ander klopt ongeacht de status of de naam, want we kunnen het echt niet alleen...
Jozien