Vissende landbouwer en boer met passie
Respect voor elkaar, een intiem dorpsplein aan de Vismarkt, Texelgevoel of gewoon je eigen ding doen op de boerderij. Een greep uit tien suggesties om de kwaliteit van het leven op Texel te verbeteren. Ze werden aangereikt op het eerste Texelfondspodium, dinsdagavond in De Hollebol in den Burg.
Geef tien Texelaars zes minuten spreektijd om hun licht te laten schijnen over het onderwerp 'Verbetering van de kwaliteit van leven', laat Gerrit Terwindt op zijn gitaar wat liedjes spelen en je hebt een gevarieerde avond met een bonte schakering aan ideeën. Dat het thema leeft, bleek uit de grote opkomst in De Hollebol. 'Respect als startpunt voor een krachtige samenleving', betoogde Joyce Pool, schrijver van jeugdboeken en docent aan de OSG. Ze toonde een foto van haar Surinaamse overgrootmoeder, die de slavernij aan den lijve had meegemaakt en haar inspireerde tot het schrijverschap. 'De ene mens is niet meer waard dan de ander.' Zwarte Piet hoefde niet weg, Joyce had er zelfs nog voor gespeeld. Wel naar elkaar luisteren en respect hebben voor elkaars standpunt. Elco Vermeulen verrichte toverwerk met zijn presentaties. Het ene moment liet hij wolkenkrabbers die zijn zoon had ontwerpen overvliegen uit Amerika en landen op de Groeneplaats. Een knipoog naar zijn visie om de Vismarkt, die hij met fraaie gevels een nostalgische uitstraling gaf. Aan het eind van de avond kwam hij er op terug. De €100,- van het Texelfonds die alle sprekers aan een goed doel mochten schenken, gaf hij aan Frits Langeveld, onder voorwaarde dat die binnen vijf jaar de Karseboom opknapt. 'Dat staat al tien jaar te verpieteren.' Langeveld ging de uitdaging aan, maar gaf het geld door aan de Voedselbank.
Spreekster Anneke Berghuis verhaalde over haar geesteskind, het Verteltheater, waarin Texelse senioren hun verhaal doen. 'Gewone mensen, boeren en vissers en vrouwen die kinderen baren, maken de geschiedenis.' Dat sloot mooi aan bij het pleidooi van professor De Jager. 'Wat is nu Texelgevoel?' Hij gaf zelf het antwoord: 'Dialect en de mensen en hun verhalen. Essentieel is de geschiedenis', benadrukte hij het belang om de ringstructuur van Den Burg te herstellen. Kees Dekkers hield een betoog over het plan voor een Hospice op Texel. 'Mensen willen graag in hun eigen vertrouwde omgeving kunnen sterven, zeker op een eiland.' Het plan staat behoorlijk in de steigers, binnenkort horen we er meer over.
'Een boer is een eigenwijs ding, hij weet zelf wat goed is en wat niet', brak Jan Willem Bakker van De Waddel een lans voor zijn beroepsgroep. Ludiek schetste hij overeenkomsten tussen mens en schaap, maar verhaalde ook over ontroerende momenten op de boerderij. Uit zijn verhaal sprak passie. Petra Schut hield een pleidooi voor bestuurlijke versterking. Meer jongeren en vrouwen, die nu zijn ondervertegenwoordigd zijn, aan de bestuurstafel zullen de kwaliteit van de besluitvorming verhogen. Kees Boersen, de enige visserman met een landbouwdiploma, verhaalde over de visserij en rekte zijn spreektijd op tot een kwartier, Jaap Boon riep iedereen op promotie te maken voor het project Beter Openbaar Vervoer Texel en Harry de Graaf verpakte zijn boodschap dat in een tijd van teruglopende geboortes zich meer welgestelden op Texel moeten vestigen ('kinderen geen bezwaar') in een fraaie column. Het laatste woord was voor de jury 'Buurman & Buurman' Aris Bremer en Gerard Timmerman, die het verhaal van Jan Willem Bakker het meest aansprekend vonden.