Luisteren in de Zandkuil naar een verhaal van Ina Schrama.
Luisteren in de Zandkuil naar een verhaal van Ina Schrama. Foto: Jeroen van Hattum

'Duisternis brengt rust in hoofd'

Er is waarschijnlijk geen betere plek om het verhaal te vertellen. Omgeven door de duisternis vertelt Ina Schrama in de Zandkuil bij het 'bossie' aan het Doolhof hoe Sommeltjes in het donker hun werk verrichten.

Ze is zaterdagavond één van de vier vertellers die in het kader van de Nacht van de Nacht bij het 'bossie' verhalen in het donker vertellen. Dat gebeurt op initiatief van het IVN in samenwerking met Staatsbosbeheer. Circa vijftig mensen luisteren in het aardedonker en met het ruisen van de wind tussen de bomen op de achtergrond stil naar de verhalen.

Schrama vertelt met gedragen stem hoe een vermoeide vrouw neerstrijkt op de Hogeberg, vermoeid van alles wat door haar gedachten spookt. De Sommeltjes, hulpvaardig als altijd, komen in actie en zorgen ervoor dat de vrouw in slaap valt. De duisternis helpt haar even alle gedachten te vergeten en uitgerust wordt ze wakker. Daarbij vindt ze ter herinnering een 'steen met de kleur van de nacht' die de Sommeltjes speciaal voor haar gemaakt hebben. De vrouw is verbaasd dat ze zomaar in slaap is gevallen, maar het heeft haar goed gedaan. Ze is blij met de bijzondere steen en besluit vaker naar de Hogeberg terug te keren om daar rust te vinden.

De andere vertellers zijn Femke Kegel, Else Marijke van Os en Quinten van Katwijk. Zij hebben ook allemaal verhalen die iets met donker en duisternis te maken hebben. Van Katwijk vertelt over een dierenrijk waar het altijd dag is, totdat een beer een zalm opeet en voor straf een kleed over de hemel wordt gelegd. Het zal voor altijd donker zijn.

De dieren doen hun best het kleed van de hemel te krijgen, maar het lukt niet. Uiteindelijk weet een kolibrie op de nek van een paar samenwerkende vogels en andere dieren bij het kleed te komen. De kleine vogel pikt erin wat hij kan, maar krijgt het niet weg. Iedereen teleurgesteld, totdat de dieren beloond worden voor hun samenwerking.

Voortaan, zo besluit Van Katwijk in het donker, zal het de ene helft van de dag licht zijn en ligt de andere helft van de dag het kleed weer over de hemel. Maar daar zullen voortaan kleine lichtjes doorheen te zien zijn, met dank aan het gepik van de kolibrie in het kleed.