'Ik zat goed en had graag willen blijven'
'De verhuizing heb ik zo lang mogelijk voor me uit geschoven. Ik zat hier goed en had graag willen blijven.' 64 jaar woonde Ma van den Brink-Van Leeuwen (87) in haar huurhuis Oranjestraat 4 in Oosterend. Een record, meldt Woontij. Nu ze minder mobiel wordt, gaat ze dan toch maar naar de Gollards.
De verhuisdozen staan al ingepakt als ze haar verhaal doet. Haar benen en rug mogen dan minder worden, de geest is kraakhelder. Al die belangstelling had natuurlijk niet gehoeven, liever blijft ze op de achtergrond. Maar nu ze er dan toch voor zit, praat ze honderduit. 'We zijn hier in 1949 komen wonen.' Zij met haar man Henk en dochter Atie, die een jaar eerder was geboren in het huisje aan de Schoolstraat waar ze toen woonden. Henk kende ze al van jongs af aan. 'Mijn vader (Koos van Leeuwen) komt uit Zeeland. Hij was de middelste uit een gezin van elf kinderen. Het werk betaalde hier beter en het hele gezin kwam in 1910-1911 naar Texel. Mijn opa ging aan het werk bij Sijp Keijser van de Korenschoof aan de Hoofdweg. Ook mijn vader raakte daar aan het werk. Wij woonden in het arbeidershuisje. Henk kwam daar ook en zo heb ik hem leren kennen, al op mijn twaalfde. Toen was er nog niks tussen ons, later kregen we verkering. Op mijn twintigste zijn we getrouwd. Henk raakte bij Joh. Roeper in Oosterend aan het werk en zo konden we het huisje in de Schoolstraat huren. Het was daar klein. Toen de Woningbouwvereniging hier bouwde, konden wij dit huren. Een nieuw huis, dat was wel wat anders. Het was kort na de oorlog, we hadden geen geld voor een luxe huisraad. Bovendien waren veel zaken, zoals textiel en serviesgoed, op de bon. Je moest punten hebben. We hebben het beetje voor beetje ingericht.' Aan de Oranjestraat werden zoon Aart en dochter Petra geboren. 'In het begin miste ik wel het Eierlandse uitzicht en de prachtige akkers met vlas dat zo mooi kon bloeien. Maar we hebben hier altijd heerlijk gewoond. Ik heb me nooit verveeld. Alle dagen had ik wel wat te doen. Ik zat in het bestuur van de ANBO, was lid van de Gereformeerde Vrouwenvereniging, zat op koersbal en zat bij de soos.' Ook zong ze bij verschillende koren, zoals Melodij van Hans Kieviet, zat bij de diaconie en was ouderling. En zo waren er allerlei andere activiteiten. 'Je kon haar niet bellen of ze had wel iemand over de vloer', vertelt zoon Aart, die al vele jaren in Amsterdam woont, zoals dochter Atie in Alblasserwaard. Sinds haar man was overleden woont ze alleen, maar een eenzame indruk maakt ze niet. 'Het is een gezellige buurt en Piet Plaatsman is een fijne buurman.'
Zoon Aart: 'Ze is een echt dorpsmens. De laatste jaren en zeker rond de verhuizing stonden er veel dorpsbewoners voor haar klaar om te helpen.' Ma: 'Ik ben een gemeenschapsmens. Toen ik er middenin zat had ik het niet zo in de gaten, maar als je terugkijkt wel. Ik zal het best wel missen. Ik ben al een paar keer in de Gollards geweest en ken er best wel wat mensen. Er wonen meer Oosterenders, die daar heel tevreden zijn. Er zijn ook veel activiteiten. Het zal wel anders zijn, alleen al doordat ik veel spullen niet mee kan nemen. Maar de rommeltjesmarkt wil het graag hebben.'
Over verhuurder Woontij is ze goed te spreken. 'Ik hoefde maar een seintje te geven of Kees-Aris (Trap) of Richard (Daalder), mijn achterneef, kwamen langs. Laatst is de vloer van de bijkeuken nog verhoogd, zodat ik met mijn rollator beter uit de voeten kan.' Woontij zet het huis in de verkoop. (GT)